1990 yılında şeytan taşlamak için Mina'da bulunan hacılar, gidiş geliş ayrımı yapılmayan 550 metre uzunluğunda, 11 metre genişliğindeki El Muaysem Tüneli'nde sıkıştılar. Yaşanan izdihamda resmî rakamlara göre 447'si Türk, 1426 hacı hayatını kaybetti. Batman Beşirili Abdurrahman-Fahire Kara çifti de bu olayda yaralandı. Abdurrahman Bey hastanede gözünü açtığında yanında eşi yoktu. Çok aramasına rağmen onu bulamadı. İzdihamda ezilerek ölen ve kimliği belirlenemeyen hacılar arasında olabileceğini düşündü. Onların toplu hâlde defnedildiğini öğrendi. Çaresiz memleketine geri döndü.
Evlatları ve akrabaları Fahire Kara'yı geçtiğimiz aralık ayına kadar şehit biliyordu. Aldıkları duyumlarla umutlandılar ve bir televizyon programına katıldılar. Olay konuşuldukça, 1990-2017 yılları arasında kutsal topraklarda yaşanan postmodern bir köle hikâyesi ortaya çıktı!
Arafat'ta başlayan hikâye, iki ayrı taziye evinde devam etti. Başkalarının ölümü, şehit bilinen Fahire Hanım'ın hayatta olduğunun öğrenilmesine vesile olacaktı. Tahir Bey ilk taziye evinde Gülişe Okay ile tanıştı. Almanya'dan memleketi Beşiri'ye tatile gelmişti. Sohbet döndü dolaştı Fahire Kara'ya geldi. Tahir Bey ablasının başına gelenleri anlattı. Umreden üç ay önce dönen Gülişe Hanım hayretler içindeydi:
— Ben Batman Beşirili bir kadınla tanıştım. 1990 yılında eşini tünel faciasında kaybettiğini anlattı. Türkiye'de 12 çocuğum var, dedi. Kocasını öldü biliyor. Onu Arap bir adam bulmuş, evine kapatmış. Tam 7 yıl dışarıya çıkarmamış. Sonra o adamdan çocukları olmuş. İki oğlu bir kızı varmış. Evlatlarını bırakıp dönemez diye evden çıkmasına izin verilmiş ama sürekli takip ediliyor. İncik boncuk satıyordu. Kendisinden alışveriş yaptım. Sizin ablanız olabilir!
Anlatılanlar Tahir Bey'i heyecanlandırmıştı. Şehit bildikleri ablaları birkaç gün ailenin gündemi oldu. Şüpheye düştüler. Gülişe Hanım başka biriyle karıştırıyor olabilirdi.
Kederle geçen günler ardından gelecek güzelliklerin habercisi olmasa nasıl yaşar insan? Güzel haberler duymak için çaldılar Tatlı Sert programının kapısını. Başta ne Müge Anlı ne de Türkiye bu hikâyenin gerçek olabileceğine inandı. Aile bireyleri -ekranda Fahire Kara'nın gençlik fotoğrafı- taziye evlerinde yaşadıklarını anlattı. İlk yayın bitmek üzereydi. Tekirdağ'dan Elif Hanım aradı:
- "2012 Nisan ayında Medine'de satış yapıyordu, bu fotoğrafa benzeyen biri. Kendisinin yaralı olarak 1990 yılındaki faciadan kurtulduğunu, eşinin öldüğünü, 10 yıla yakın odadan dışarıya hiç çıkarılmadığını, kimliklerinin yakıldığını, burada zorla tutulduğunu ispatlayamadığını söyledi. Kalabalık bir aileydik, beni neden aramıyorlar, dedi"
Gelen telefon kutsal topraklarda “tutsak bir kadın" olduğunu doğruluyordu. 15 Aralık, 16 Aralık derken 10 Şubat'a kadar tam sekiz hafta programa katılıp Fahire Kara'dan bir iz aradı ailesi. Türkiye'nin dört bir yanından hacca ve umreye gitmiş çok sayıda insan canlı yayına bağlandı ve Batman Beşirili bir kadınla nasıl karşılaştıklarını anlattı. Kimi ismini, kimi çocuklarının sayısını, kimi çektiği sıkıntıları dinlemişti onun ağzından.
