Bu yıl 36. İstanbul Uluslararası Film Festivali’nde gösterilen Julian Rosefeldt imzalı Manifesto, seyirciden büyük ilgi görmüş, tükenen biletler sebebiyle sinemaseverlerin büyük bölümü filmi seyredememişti. Video art çalışmalarıyla adını duyuran Alman yönetmen Julian Rosefeldt’in Deep Gold isimli kısa filminin ardından yaptığı ilk uzun metrajlı filmi Manifesto, bu hafta yeniden seyirci karşısına çıktı. 21. yüzyılın sanat tarihine yön vermiş ve Fütürizm, Minimalizm, Dadaizm, Pop Art gibi tüm dünyada kabul görmüş manifestolardan harmanlanan film, Rosefeldt’in Berlin’de değişik mekânlarda çektiği videolardan oluşuyor. Deneysel, özgün bir çaba olarak öne çıkan filmin başrolünü tek başına üstlenen Cate Blanchett, 13 ayrı karakteri ustalıkla canlandırarak büyük bir oyunculuk başarısına imza atıyor.
Festivalde filmin gösteriminin ardından sahneye çıkan ve seyirciden gelen soruları yanıtlayan yönetmen Julian Rosefeldt, Berlin’de yaklaşık 2 haftada çekimlerini tamamladıkları videoların ayrı ayrı gösterildiğini ve gördüğü ilgiden dolayı bu videoları belirli bir disiplin dahilinde birleştirerek uzun metraj bir sinema filmine dönüştürdüklerini anlatmıştı. Cate Blanchett’in performansı ve projeye olan destek ve inancı sebebiyle ortaya çıkan filmden memnun kaldıklarını dile getiren yönetmen, filmi festivallerde göstermeye karar verdiklerini, Türk seyircisinin duyduğu ilgiden de gayet memnun olduklarını söylemişti. Salonda yönetmene yöneltilen sorular ve seyircinin duyguları, Rosefeldt’in projedeki başarısını bir anlamda tescillemişti. Çektiği videoları ustalıkla harmanlayan Julian Rosefeldt’in bu ilginç çalışması ve Blanchett’in oyunculuğunun vizyonda nasıl karşılık bulacağı merak konusu.
Yönetmenin deneysel bir anlayışla vücuda getirdiği film, Fütürizm, Minimalizm, Dadaizm, Pop Art gibi tüm dünyada kabul görmüş manifestoları, farklı meslek ve hayat şartlarına sahip 13 karakter üzerinden ele alıyor. Haber spikerinden fabrika işçisine, borsacıdan öğretmene, evsiz bir adamdan kuklacıya kadar pek çok karakter, her bir manifestoyu ete kemiğe büründürüyor.
Yönetmenin Fransız Fütürist, şair ve koreograf Valentine de Saint-Point tarafından yazılmış iki manifestodan ilham alarak, sanatın pek çok dallarına dair ortaya atılan görüş ve tezleri harmanladığı Manifesto, yer yer dram ve gerilim içerse de ağırlıklı olarak mizah ve ironi barındırıyor. Seyirciyi ön kabuller üzerine tartışmaya, hayatın kimi boyutları üzerine farklı düşünmeye ve toplumsal yargıları (zaman zaman sert biçimde) eleştirmeye çağıran film, özellikle sosyokültürel okumalardan hoşlananlara keyifli vakitler yaşatıyor. Özellikle eğitim, kültür, çağdaş sanat anlayışları, mimari ve ekonomik yaklaşımlar üzerine ilginç çıkışlar barındıran film, medya ve iletişim dünyasındaki etik değerleri de kendine has bir dille hicvediyor. Birbiriyle çatışan, çelişen farklı görüşleri belirli bir kurgu ve anlayışla karşılaştıran film, ilginç bir seyirlik olmasının yanında, durağan diyalogları ve kurgusundan kaynaklı kimi deneysel sahneleriyle bir kısım seyirciye sıkıcı gelebilir. Manifesto, özellikle deneysel yapımlardan hoşlananlar, Cate Blanchett severler ve farklı sanat dallarına dair derinlikli yorumları (biraz da belgesel tadında) beyazperdede görmek isteyenler için ideal bir film.
Görüntü yönetmenliğini Christoph Krauss’un üstlendiği Manifesto, tam da yönetmenin söyleşide ifade ettiği gibi, büyük ölçüde Cate Blanchett performansı üzerinden yükseliyor. Zira filme konu olan manifestoların farklı karakterlerle temsil edildiği filmde 13 ayrı karakteri başarıyla canlandıran usta oyuncu, her bir manifestoyu adeta ete kemiğe büründürmüş, yine yönetmenin ifadesiyle, kendisi bir manifestoya dönüşmüş.
