Elbette her iki takımın şampiyonluk yarışından erken kopması heyecanı azaltmıştı. Ama Başakşehir'in Rize'de puan kaybetmesiyle hiç değilse Şampiyonlar Ligi ön eleme vizesi adına kıymetli bir 3 puan vardı ortada; ezeli rakibi yenmenin manevi hazzına ilave olarak...

Fenerbahçe tahmin edilen 11 ile başlarken Tudor, 3'lü savunma anlayışını terk ederek "eski düzene" dönerek başladı maça. Advocat,çok belli ki "Öncelikle pozisyon vermeyin; nasıl olsa onlar hata yapacak" demiş oyuncularına. İlk 35 dakika Fenerbahçe tek organize hücum denemesinde bulunmadı. İlave olarak bu bölümün büyük kısmında Atıf bir sol bek Hasan Ali de yardımcı stoper gibi oynadı. Fenerbahçe'nin "top da orta saha da senin olsun; yeter ki kaleme gelme" anlayışına karşı Galatasaray bu duvarı birkaç istisna dışında aşacak çareler üretemedi.

İkinci yarı da benzer şekilde başladı. Galatasaray'ın tempoyu arttırma girişimlerini Fenerbahçe savunması ve onlara yardımcı olan Galatasaray taraftarı engeledi; sahaya yabancı madde atıp oyunu durdurarak! Son yarım saate girilirken iki hocadan iki kanat forvet hamlesi geldi. Tudor'unki şaşırtıcı (Bruma tercihi) Advocaat'ınki ise geçikmiş olarak nitelendirilebilir. Her halükarda bu değişiklikler ahali için son derece sıkıcı bir festival filmi tadındaki oyuna hiç değilse bir nebze derbi havası kattı; oyun biraz daha hareketlendi... Atanın alacağı son dakikalarda golü bulan maç boyunca rakip kaleye çok az giden Fenerbahçe oldu ve 3 puanı aldı.