Üniversite yılları… Bir yandan derslerle boğuşurken diğer yandan ülkeyi ve dünyayı kurtarma hayallerinin peşinde organizasyonlar düzenliyoruz kendi çapımızda. Ramazan ayında bir iftar sonrası çay ve tütün eşliğinde memleket kurtarmanın keyfini çıkarırken; genelde “ortada” olup davetlerimize iştirak eden bir arkadaşın “hiçbir şey yapamazsınız” cümlesiyle sessizlik kaplıyor ortamı. Devam ediyor arkadaş; “kusura bakmayın ama 3 senedir çağırdığınız her faaliyete geldim. Ya aç kaldım ya ayakta… Ya konuşmacı gelmedi ya mikrofon bozuktu… Daha bir faaliyetinizin kusursuz olduğunu görmedim. Becerip yemek organize edemiyor ve dünyayı kurtarmaktan söz ediyorsunuz…” Sert ama bir o kadar da gerçek eleştirilerdi o akşam yüzümüze çarpan.

Geçen sene kaybettiğimiz rahmetli Kadir Özcan’ın cenazesinde Trabzonspor’un içler acısı halini bizzat görmüştüm. Becerip efsanesinin cenazesini adabıyla kaldıramayan Trabzonspor’un dünkü mali genel kurulunda ekranlara yansıyan sahneler de aynı şeyi söylüyor bize: Becerip adabıyla kongre organize edemeyen bir camia nasıl Avrupa kulübü olacak… Bir yanda “mühür bende istediğimi yaparım” diyenler diğer yanda seçimde “bu kazansın bundan daha kolay geri alırız kulübü” diyerek mevcut yönetime oy vermiş ama şimdi kulübü “geri isteyenler”. Sizi bilmem ama ben hem Trabzonspor hem de tüm kulüplerimiz için önce ilgili yasanın hazırlanmasını sonra da ne bileyim Katara’dan, Bakü’den Moskova’dan hatta Batı’dan gelecek “kahramanları” bekliyorum. Başka türlü Türk futbolunun evrensel alana bir hikaye sunma imkanı yok gibi. Ey tribün cemaatinin insanları, mağlubiyetlerden değil camialarınızın ileri gelenlerinin ayıplarından utanın…