Görselliğin olduğu her alan daha kolay, daha derin ve daha kalıcı etki oluşturuyor insan zihninde. Bu nedenle uzunca metni okumakla ya da dinlemekle kişilere anlatılabilecek bir mesaj, görsellik kullanılarak çok küçük bir sahne ile anlatılabilmekte. Üstelikte böyle bir anlatımın zihne yerleşme ve kalıcı olma oranı da oldukça yüksek. Başta Amerika olmak üzere batı dünyası bu gerçeği yıllar önce fark etti ve önce yazılı metinlerdeki öyküleri görselleştiren filmler çekmeye başladı. Sonra da konulu dizi filmlere geçti.

1900 yılların başında Thomas Edison'a sinema konusundaki patentlerini ödememek için New York kentinden Kaliforniya'daki Hollywood bölgesine taşınan sinema yapımcıları sektörün maddi ve manevi anlamda bu denli büyüyebileceğini tahmin etmiyorlardı elbette. İşin maddi getirisi yanında, kültür transferi için bu oranda etkili olacağını da beklediklerini sanmıyorum. Konuşurken kullanılan jargonlardan, kıyafet biçimine, saç modelinden spor seçimine, birçok davranış kalıbını etkilemekle kalmadı, çok yoğun ancak inceden inceye bir kültürü dayatan en önemli araçlar haline geldi Hollywood filmleri.

Çok yönlü etkiyi fark eden batı dünyası, film ve görsel materyal kullanma konusunda amansız bir yarışa girdi ve her ülke ve her bölge kendi küçük Hollywoodlarını oluşturarak tüm dünyaya yayılan ve seyredilme rekorları kıran diziler yapmaya başladı. Dizi sektörü bu ince transferin en acımasızca yapıldığı zeminler haline geldi. Ülkemize TV'nin yeni girdiği dönemlerde bizim kuşak dizilerle ilk kez karşılaştı. Batılı yaşam ve kültürün zihinlerde yer etme operasyonunda bu dizilerin büyük katkısı oldu.

Kanı kaynayan, yerinde duramayan o dönemin çocukları bizler, tahtadan silahlarımızla kovboyculuk oynamaya başladık. Evet, şimdiki nesle komik gelebilir ama kovboyculuk diye bir oyun vardı. Bonanza gibi dizilerden ya da defalarca tekrar tekrar ekrana getirilen aslında temelde Kızılderililere yapılan haksızlığı övünçle bir zafer gibi sunan kovboy filmlerinden öğrendiğimiz saçma sapan kavga taklitleri. İşte Bonanza TV'nin evlerimizde artık etkin bir araç olmaya başladığı o dönemin en gözde Western dizisi idi. Komşularını ve kendilerini sözde düşmanlardan korumaya çalışan çiftçi Cartwright ailesinin öyküsünün anlatıldığı bu dizi o dönemin özellikle çocuk ve gençlerinin idealize ettiği karakterlerle doluydu.

Görselliğin tüm cazibesinin kullanıldığı renk ve ses harmonisinin hâkim olduğu, belli karakterlerin ön plana çıkarıldığı ve bu karakterlerin güç sembolü olarak gösterildiği filmler çocukların zihinlerinde her zaman kolayca yer bulurlar. Sadece yer bulmakta kalmaz, hayali oyunlarında ve ilişkilerinde bu etkinin izlerini kısa sürede gösterirler. Bizlerin zamanında tek kanallı yayında öykünmekten gurur duyacağımız karakterlerin var olduğu diziler yoktu maalesef. Haksızlık yapmak istemem ama günümüze kadar da bu çeşit bir dizi film sayısı bir elin parmakları geçmez sanırım. Bu açıdan Diriliş Ertuğrul eleştirilecek noktaları olsa da, milli kültür ve değerleri elinden geldiği kadar anlatmaya çalışan önemli bir yapıt. Her yaş grubundan da seyircisi var ve hayli yüksek reytingler alıyor.

Kendi atalarını ve geçmişini ancak 2000'li yıllarda çocuklarına ve gençlerine anlatmaya çalışan bir millet olmamalıydık elbette. İstediğiniz kadar tarih kitabı yazın, istediğiniz kadar bilimsel araştırmalarınız olsun, hatta istediğiniz kadar derslerde tarihinizi anlatın, tüm bunların başta çocuk ve gençler olmak üzere toplum üzerine olan kültürel yansıması bir filmdeki can alıcı 3-4 dakikalık bir kare kadar olamamakta. Bunu anladık sanırım ki, Diriliş Ertuğrul'u aynı kalitede başka diziler takip edecek gibi görünüyor. En azından benim umudum ve isteğim o yönde. Bu nesli ancak bu devrin araçlarını doğru kullanarak tarih ve kültürümüzle buluşturabiliriz çünkü.