Terzi Aydın Ayaz (60), her çarşamba ziyaret ettiği Darülaceze sakinlerinin, kıyafetlerini tamir edip onlarla sohbet ediyor. Ayaz’ın yolu 5 yıl önce Darülaceze ile kesişti. Buranın sakinlerini tanıdıkça ve hikayelerini dinledikçe onlarla daha güçlü bağlar kuran Ayaz, her birinin yıpranmış kıyafetlerini tamir ederken sohbeti ve dostluğuyla da yüreklerine dokunuyor. Kiminin ‘Aydın Babası’ kiminin ‘Aydın Abisi’ kiminin ise ‘Aydın Kardeşi’ olan Ayaz, Yaşlılar Haftası’nda Darülaceze’den geçen yol hikayesini anlattı.
DERS ÇIKARILACAK BİR YER
Sadece dikiş dikmediğini, aynı zamanda Darülaceze’de adeta şarj olduğunu dile getiren Ayaz, “Onların sohbeti varlığı beni de mutlu ediyor, dertleriyle dertlenip sevinçleriyle seviniyorum. Beni bir abi, kardeş, arkadaş gibi seviyorlar.” ifadesini kullandı. Darülaceze sakinlerinin kendisini gördükleri zaman o günün çarşamba olduğunu anladığını anlatan Ayaz, “Gelen herkesin işini elimden geldiğince halletmeye çalışırım. Bütün tamirat işlerini hallederim. Dikiş dikerken bir taraftan da onlarla sohbet ederim.” diye konuştu. Ayaz, “Burası gerçekten ders alınacak bir yer. Mesela sakinlerinden biri sohbetimiz sırasında ‘Osmanbey’de çalışıyordum, her gün Darülaceze’nin önünden geçiyordum, bir gün buraya geleceğim hiç aklıma gelmezdi.’ dedi. Hayatın başımıza ne getireceğini kim bilir?” diye konuştu.
BİR FAYDAMIZ DOKUNUYOR
AYDIN BABA BİZİM NEŞEMİZ
Gönüllü terziye “Aydın Baba” şeklinde hitap eden 57 yaşındaki Ayşe Yücel de 40 yıldır Darülaceze’de yaşadığını anlattı. Yücel, burada sabunluk, atkı ve şal örüp vaktini değerlendirdiğini ifade ederek, şunları anlattı:
“Aydın Baba bizim neşemiz, her hafta o geldi mi, buranın yüzü gülüyor. Çok merhametli bir insan, ölünceye kadar benim babam olarak kalacak.”