Endülüs’ten bu yana Avrupa’da İslâm kesintisiz bir şekilde var olmaya devam ediyor. Uzak Doğu’dan Amerika’ya kadar yayılan Müslüman nüfusu, hiç şüphesiz Yaradan’ın hikmetli planının bir parçası. Yeryüzünün bir köşesindeki Hindu topluluğu da İslâm’a denk düşüyor, Avrupa’nın Hristiyan toplumu da bir Müslümanla temas ediyor. Dünyanın bu kozmopolit fatalitesi, bir yandan toplumların ve inançların insanlık sınavını ortaya koyuyor bir yandan da yolu İslâm’la yazılmış gayrimüslimlerin kalplerine yol haritası oluyor.
SÖMÜREREK ZENGİNLEŞENLER
Üzerine çok şey söylenip gerekçeleriyle ispat yoluna gidilebilecek bir hususu direk sonuca bağlamada fayda var. İslâm’ın hükmettiği topraklarda bir gayrimüslimseniz; o toprakların kıymetli bir mihmanı ve hatta mekân, statü ve itibar sahibi bir üyesisinizdir. Farklı din gruplarının ana unsuru teşkil ettiği bir coğrafî kesitte azınlık bir Müslüman topluluğuna dâhilseniz; o topraklarda potansiyel tehdit, yabancı, öteki, beriki gibi sıfatlarınız vardır. İslâm coğrafyasında gayrimüslim toplumlar refah içinde yaşıyorlarsa bu, İslâm’ın açtığı alan nedeniyledir. Ve İslâm’dan başka hiçbir dinin, insan eliyle şekillendirilmiş öğretisinde, Allah’ın hükûmetindeki adalet kavramı var olamayacaktır.
ABD’nin ve Avrupa’nın sentetik doğum sancısı “İslâmofobi”nin büyüme ve gelişme süreci de aynı ellerce şekillenmiştir. Irak’a beslenmeye giden ABD’nin demokrasi çığırtkanlığı için gereken sebepler; kitle imha silahları, demokrasi dışı yönetim vb. argümanlardı. Zaten İslâm’ın potansiyel düşman olduğu tezi, yine bir başka sentetik sunum olan 11 Eylül saldırılarında güçlendirilmişti. Haçlı-Müslüman savaşları, Endülüs Müslümanları gibi tarihsel süreçlere dair anlatılar da kitleleri ikna sürecinde oldukça verimli bilgilerdi. Tüm bunlar İslam nefretini körüklüyordu; oysa sömürerek zenginleşenler hiçbir zaman Müslümanlar olmamıştı.
ARTAN MÜSLÜMAN NÜFUSU
Avrupa’ya Müslüman göçü, 18. yüzyıl Avrupa’sının yayılmacı hareketiyle başlar ve 2. Dünya Savaşı’yla gitgide artar. Şimdi olayın en renkli kısmındayız. Avrupa’nın tarih boyunca kaçtığı vasat, yine kendi eliyle var edilmiş olur. Nasıl mı? Tabii ki Avrupalının beslenme programıyla… Fransa’nın Afrika kıtasındaki beslenme güdüsü, yerel halkı açlığa ve yaşam koşullarının zorluğuna mahkûm ederken Afrikalının Fransa topraklarına göçünü de mümkün kılmıştı. Tıpkı İngiltere’nin, doğal kaynaklardan beslenmek adına kılıfına uydurduğu “İngiliz Milletler Topluluğu” gösterisiyle, pek çok Müslümanın ülkeye girişine zemin oluşturduğu gibi. İngiltere bu koalisyona kıtalar ötesinden üyeler alırken; üye ülkelere birtakım haklar vermek durumunda da kalmıştı. Yoksa ‘ortak fayda’ masalını sömürdüğü halka anlatamayacağı gibi; rakip sömürgecileri de ikna edemezdi. Sonuçta kılıf, kapladığı eşkâle de uygun düşmeliydi.
Bütün bunların ardında İlahî kudretin sebepler halk ettiği gerçeği var. Zalim, gövdesini büyütmek ve azgın taleplerini karşılamak muradıyla çeşitli planlar kurar; Yaradan bu zalimlerin kurguları arasına çok zaman fark edilmeyecek hayırlar nakşeder. O planlar döner zalimin ayaklarına dolanır. Geldiğimiz son düzlükte Avrupa’da artan sadece Müslüman nüfusu değil; aynı zamanda Müslüman nüfuzu!
Sömürge tasarımları; Avrupa’da Müslüman nüfusunun artıyor oluşundaki sebeplerden sadece biri. Fakat son derece dikkate değer. Avrupa’nın bu açgözlü talan hareketlerinde amaç sömürmek ve nemalanmak iken; ibre zamanla tersine dönüyor ve Avrupa kendini, İslâm’ın tam vasatında buluveriyor.
Sömürgenin yanısıra tarihin çeşitli dönemlerinde savaş sonrası ulusal kalkınma programları, insan devşirme ihtiyacını doğurmuştur. Bu da her zaman Avrupa’ya Müslüman göçünün önünü açmıştır. Ama her defasında, ister Müslümanları ait oldukları topraklarda sömürmek suretiyle isterse iş gücü yetersizliği sebebiyle ülkesine davet etmek zaruretiyle olsun; Avrupa, bu istemediği sonucu kendi elleriyle var etmiştir.
DİN-VİCDAN ÖZGÜRLÜĞÜ
AB Temel Haklar Bildirgesi’nde düşünce-vicdan ve din özgürlüğünden bahsedilir. Fakat reelde, nesiller boyu Müslümanların Avrupa’da eğitim, din, özgürlük, iş gücü ve statü sahibi olabilme haklarından mahrum bırakıldığını, engel olamadıkları mecralarda hile ve düzenlerle önlerinin kesildiğini, açlığa ve geçim darlığına mahkûm edilerek toplumsal gelişimin önüne set çekildiğini biliyoruz. Tabii tüm kan emici devletlerin ortak bir problemi var. El altından zulmederler, insanlara yaşadığı toprakları dar ederler, demokrasi-özgürlük narasıyla yönetimleri, düzenleri bozarlar ve bütün bunları yaparken “kara hareket aklama” gayesi ile kendilerince minimal tavizler verirler, o minimal tavizlerin kendi bünyelerinde bir sarsılmaya neden olacağını hesap edemezler. Çünkü bu hesap insan bilgisini ve ön görüsünü aşar. Bu İlahî dokunuştur.
Şimdilerde bu İlahi dokunuşla başka dönüşümler de meydana geliyor. Güçlü Türkiye’nin yankıları, Avrupa Müslümanlarının duruşunu da değiştiriyor. Müslümanlar Avrupa’da eğitim-iş vb. kulvarlarda daha fazla söz sahibi olurken sesleri de daha yüksek perdeden çıkıyor. Sosyal medya, teknoloji gibi gerçeğin hızla yayılmasına katkı sağlayan tüm yenilikçi gelişimler de yine Avrupa eliyle İslâm’a hizmet ediyor. Saklı gizli zulümler ayyuka çıkıyor; Avrupalı bir Hristiyan’ı İslâm düşmanı yapma koşullarında da kayıplar veriliyor. Zalimin zemini gitgide kayganlaşıyor. Ülkesindeki Müslümanlarla İslâm’ı gözlemleyen gayrimüslimler, teknolojinin izin verdiği uzaklar boyunca gerçek Müslüman kimliğine daha yakından şahit oluyor. Avrupa İslâm’a çalışıyor. Bunu yaparken asla bu amacı taşımıyor; ama İlahî dokunuş bunun böyle olmasını sağlıyor.
