Tıpkı bugün ve dün olduğu gibi hayatımda ''nefret söylemi'' sözünü asla kullanmadım. Hiçbir zaman hoşlandığım bir kelime olmadı. Nefret suçları diğer suçlardan farklı çünkü; her ne kadar bu suçlar bireylere karşı işleniyorlarsa da aslen hedef alınan o bireyin üyesi olduğu sosyal gruptur. Ama bence nefret söylemi yerine ayrımcılık üzerine konuşalım. Çünkü nefret söylemi çok daha kişisel çok daha dokunaklı ve yeri geldiğinde çok daha sert etkileri olan bir olgu, oysa ayrımcılık öyle değil. İnsanlar arasında tarih boyunca süregelen, nedeni konusunda araştırmaların yapıldığı ve çözümüne yönelik çalışmaların gerçekleştiği bir kavram.
Ötekileştirme özellikle son 15 yıldır sıkça kullanılan, moda olmuş bir kelime. Ötekileştirme esasında onun ve benim aramda meydana gelen kutuplaşmadır. Hiç yoktan başımıza gelmiş bir felaket gibi. Sanki hiç tarihsel, sosyal bir arka plan yokmuş gibi. Unutmamak gerekir ki ayrımcılık ötekileştirmeyi ötekileştirmek de ayrımcılığı doğurur. Medyanın ise ötekileştirmede kullandığı en önemli argümanı dili.
Aslen Hollandalıyım ama uzun zamandır İspanya''da yaşıyorum. Mesela İspanya''da ayrımcılık, nefret söylemi neredeyse 1980''lerden beri var. Özellikle diğer ülkelerden göç yoluyla gelenlere zalimce uygulandı. Dışlanma, ötekileştirme, ayrımcılık adına her ne derseniz deyin İspanya''daki gazetelerin hemen hemen hepsi bu dili hoyratça kullandı. Üstelik günümüzde aynı metodu kullanarak haber yapmaya devam ediyorlar. Nefret söylemi haber dili haline geldi. Bu gerçekten üzücü.
