İstanbul’un Fatih ilçesinde 15 yıldır yaşadıkları evde ölü bulunan Cüneyt (48), Oya (54), Yaşar (56) ve Kamuran Yetişkin (60) kardeşlerin içtikleri siyanürden öldükleri açıklanırken, cenazelerin ise nereye defnedileceği henüz netlik kazanmadı. Yetişkin kardeşlerin, babalarının üçüncü karısından olan Mersin’deki 2 kız kardeşi de hala cenazeleri almak için İstanbul’a gitmedi.
"Hiçbir şekilde yüzlerini görmedik"
"Cenazeleri alacak imkanımız yok"
- Kendisinin de kirada oturduğunu ve maddi durumunun çok kötü olduğunu anlatan Sebile İnan,"Eşim de çalışmıyor, ev temizliğine giderek çalışıyoruz. Cenazeleri İstanbul’dan alıp gelecek gücümüz yok. Ablamların da durumu iyi değil. Amcamın yapması gerekiyordu, onlar da yapmamışlar. Elimizden hiçbir şey gelmiyor. Şu ana kadar ailemizden cenazeleri almaya giden kimse yok. Duyduğum andan bu yana çok üzülüyorum, ama elimden gelen hiçbir şey yok. Biz onların durumlarının iyi olduğunu sanıyorduk. En azından annelerinin olduğu mezara gömülmesi için mücadele ediyoruz, ama izine rastlayamadık"diye konuştu.
Ablasını sadece fotoğraftan tanıyor
Ablası Kamuran Yetişkin’e ait şarkı söylerken çekilmiş fotoğraf göstererek, "Onu sadece bu fotoğrafla tanıyorum" diyen Sebile İnan, "Elimizdeki tek fotoğrafı bu, başka da hiçbir belge ve fotoğrafları yok. Babamın hiçbir şekilde onların terk ettiğine inanmıyorum. Herkes bir şey söylüyor, ama kimse olayın ne olduğunu bilmiyor. Asla söylenenleri kabul etmiyorum. Bizim elimizde olsaydı, kesinlikle kimsesizler mezarlığına gömülmesine razı değiliz, imkanımız olsa kesinlikle buraya getiririz. Duyduğum günden bu yana üzüntüden uyuyamıyorum. Kimse bizi anlayamaz, herkes konuşabilir ama kimse neyin ne olduğunu bilmiyor" ifadelerini kullandı.
"Babamın cenazesine bile gelmediler"
- Babasının 2008 yılında vefat ettiğini, ancak kardeşlerinin cenazeye dahi gelmediklerini belirten Nebile Atış,"Ben 2 yıl önce kendim merak edip, Kamuran ablamı sosyal medyadan bularak mesaj attım. Kendisi beni tersledi, konuşmak istemedi. Ben yine tanışmak istedim, baktım olacak gibi değil, zaten bir süre sonra beni engellediler. Onun dışında bir daha onlarla iletişime geçemedik. Sanırım psikolojik sorunları vardı. Öyle tahmin ediyorum, çünkü hepsi bir evde yaşıyorlardı. Duyduğumda şok oldum. Her zaman bir umutla bekliyordum, görüşebileceğimizi düşünüyordum. Ama düşündüğüm gibi olmadı ne yazık ki"dedi.
- Elbette biz de cenazelerinin buraya getirilmesini ve bir mezar taşı olmasını istiyoruz. Ama bu konuda amcamın ve onun çocuklarının adım atmasını bekliyoruz. Yani büyüklerimizin cenazelerin alınması konusunda adım atmasını bekliyoruz"dedi.