Elmalılı üzerine yapmış olduğumuz çalışmalar neticesinde metrukâtında ortaya çıkardığımız mektupları, 2017 yılının Mayıs ayında “Elmalılı’nın Mektupları” başlığıyla ilk defa Yenişafak Gazetesi’nde yazı dizisi olarak yayınlanmış ve bu vesileyle Kitap Eki editörü sayın Ayşe Olgun hanımla söyleşiler yapmıştık. Merhum Mehmet Akif Ersoy’un vefatının seneyi devriyesi dolayısıyla, Kitap Eki’nin Aralık sayısında yayınlanmak üzere, Elmalılı’nın Akif’e dair herhangi bir şiirinin olup olmadığı tarafıma sorulunca, Elmalılı’nın metrukâtında araştırmalarım sırasında Akif ile alakalı şiirlerin olduğunu gördüğümü beyan etmiştim.
Yazının hazırlanması için fazla zamanım olmadığından, metrukâtın taramaları içerisinde Akif ile alakalı üç şiiri bulup hemen transkripsiyonunu yaparak Ayşe hanıma gönderdim. Bu şiirlerden birisi tarihsiz, diğer ikisi ise 1937 tarihli orijinal nüshalardı. Şiirler “Akif’e Mersiye” başlığıyla Kitap Eki’nin Aralık sayısında yayınlandı. Kendilerine teşekkürü bir borç bildiğim dikkatli okuyucularımız, bendenizin hatâen ve sehven “Hamdi” diye transkribe ettiğim imzanın “Vahyî” olduğunu görünce bizi haberdâr ettiler. Biz de hemen Ayşe Olgun hanımefendiye ulaşıp, âcilen bir telâfi ve özür yazısının yayınlanmasını rica ettik.
Muallim Vahyî’nin şiirinin hikâyesine gelince; Bu vesile ile vesikaları tekrar gözden geçirmemiz sonucu metrukâttaki mektuplar içerisinde Muallim Vahyî’ye ait olanları tespit ettik. Bu mektuplardan anladığımıza göre Muallim Vahyî, Elmalılı’yı çok seven ve zaman zaman ziyaretine giden ve Elmalılı’ya yazdığı mektuplara “Benim canım hocam”, “Hocalar hocası, muallimler muallimi sultânım” gibi başlıklarla hitap eden birisidir. Bu mektuplardan 20 Haziran 1937 tarihli olanında Vahyî, Elmalılı’yı memnun etmek için, Akif’e yazdığı bir şiirini zarfın içine koyarak Elmalılı’ya gönderir ve mektubunda konuya şöyle değinir:“Hâfızam örümcek ağından dayanıksız olduğu için, bir dem “Akif’e” manzume-i nâcizemden bir nüsha siz efendime sunmuştum zehâbına kapılmıştım, dün bunun … siz efendimin de ona ikbal ve iltifâtını görünce, yarına, erteye bırakmadan bir nüsha sunuyorum, ve yirminci asırda ki bir Türkiye’ye bir Kur’ân tercüme ve şerhi armağan edebilmek mazhariyetinizin karşısında el pençe divan, boyun keserek, Yüce Tanrımdan sizler için uzun, geniş, verimli ömürler dilerim, ve mübârek ellerinizden öperim, benim eşsiz, benzersiz, temiz ve yüksek hocam efendim.”
Bu mektuplardan ve ziyaretlerden anlaşıldığına göre, Muallim Vahyî, Elmalılı’ya yazdığı şiirleri zaman zaman takdim ediyor ve kendisiyle değerlendirmeler yapıyorlardı. Elmalılı’nın metrukâtında ortaya çıkan ve Muallim Vahyî’ye ait olan bu şiirlerin yazarı, “Muallim Vahyî” olması gerekirken, tarafımızdan maalesef hatâen ve sehven “Hamdî” diye transkribe edilip yayınlanmıştır. Bu zaafımızdan dolayı tekrar okuyucularımızdan özür dileriz.
