Filistin Gazze’nin kuzeyindeki Beyt Lahya’da yıllardır pes etmeden çocuklara yüzme dersi veren bir kahraman var. 42 yaşındaki Emced Tantiş. O tüm hayatını Gazze’deki çocukları eğitimine adamış. Şimdiye kadar tam 5 bin 400 çocuğa yüzme öğretmiş. Tantiş, özellikle yetim, öksüz ve savaş kurbanı çoçuklardan oluşan bir takım kurmuş. Gazzeli antrenör, bu yaralı ve savaş kurbanı çocukların nasıl bir kahramana dönüştüğünü gördüm diyor ve ekliyor: “Hepsi ile gurur duyuyorum. 2020 Olimpiyatlarına katılıp Gazze’yi temsil etmek istiyoruz.”
Bu eğitimler 20 yıl öncesine dayanıyor. O zamanlar kurulan takımın hayali olimpiyatlara katılmaktı. Aslında bu hayallerini gerçekleştirecek yetenekleri ve güçleri vardı. Ancak Gazze’deki şartlardan dolayı muvaffak olamadılar. Daha sonra 2000 yılında ikinci intifada başladı ve tüm yüzme faaliyetleri durdu.
2004 yılında nispeten çatışmalar azalınca takımları yeniden kurduk. Yarışmalar yapmaya başladık. O yıl ki takımımız en iyisiydi. Gerçekten çok başarılı performanslar sergilediler. 2005 yılında yarışmalar için ilk merkezimizi kurduk. O yıl kızlar ilk kez müsabakalara katıldılar.
Maalesef 2006 yılında eğitimlerimiz tekrar sekteye uğradı. Bu kez de İsrail askeri Gilad Şalid meselesinden dolayı Gazze’ye saldırılar arttı. 2008 yılında Gazze savaşı başladı. Yine de eğitim vermeye çalışıyorduk. 2010 yılında bir süre yine çocuklarla yüzme dersleri verdim. Ancak 2011 yılından 2013 yılına kadar tamamen durdu.
Hayatımın en zor günleriydi. Gazze sahilinde ne zaman bir çocuğun boğulma haberini alsam, bir suçluluk hissediyordum. Derslere devam etmemek benim seçimim değildi. Yine de kendimi suçluyordum. Çünkü bir çocuk birkaç dersten sonra yüzmeyi çok rahat öğrenebilir. Ben o güne kadar binlerce çocuğa eğitim vermiştim. Sanki hayallerimi terk etmiş ve teslim olmuş gibi hissediyordum.
2014 yılında yaz tatili yeni başlamıştı ve beş çocuk boğularak hayatını kaybetmişti. Ben de kendi kendime bir söz veridm. Şartlar ne kadar ağır ve tehlikeli olsa da eğitimleri bırakmayacağım. Sonra profesyonel bir takım kurmak için kolları sıvadım.
Evet. Özellikle yetim, öksüz ve savaş kurbanı çocukları eğitim programına aldık. Alman bir kuruluş maddi destek verdi. Üç yıldan bu yana 1200 çocuğa eğitim verdik.
Geçen yıl yeni bir takım kurmaya karar verdik. Olimpiyatlara katılacak yetenekte çocuklardan oluşan bir takım bu. En iyi yüzücüler arasında 10 erkek ve 10 kız çocuk seçtik. Onlara düzenli eğitim veriyoruz. Şimdi bu sayı 30’a çıktı. Gazze’deki yüzme yarışmalarında üstün başarılar gösteriyorlar. Son düzenlenen kısa mesafe yüzme yarışmasında 25 altın, 18 gümüş ve 14 bronz madalya kazandılar.
Buradaki yüzücülerin tek bir hayali ve hedefi var. O da 2020 Olimpiyatları’nda Gazze’yi temsil etmek. Ancak önlerinde sayısız engel var. Herşeyden önce burada bir olimpik havuz yok. Kışın çalışabilecekleri kapalı havuz yok.
Bir tane çok küçük ve yetersiz bir kapalı havuz var. Orayı ısıtma imkanları da çok kısıtlı. Bizim öğrencilerimiz diğer ülkenin yüzücülerinin çalışma şartlarına sahip değiller. Çoğunun gözleri önünde aile fertleri şehit olmuş. Ancak öyle azimli ve kararlılar ki beni her seferinde çok şaşırtıyorlar. Bir anda hepsi kurban olmaktan çıkıp birer kahramana dönüştüler.
Kızlar çok azimli
Özellikle kız öğrenciler çok azimli. 13 yaşındaki Rukiye El Baba belki de Gazze tarihindeki en başarılı yüzücü. Rukiye’nin annesi ve abisi gözlerinin önünde hayatını kaybetmiş. Geldiğinde çok içine kapanık ve üzgündü. Şimdi aldığı eğitim ve gösterdiği başarı ona güç verdi. Hayata dört elle sarıldı. Fatma Ebu Shadak’ın babası şehit olmuş. O da büyük gelişme ve başarı gösterdi. Muhammed ve Abdurrahman Tantiş onlar da gelecek vaad eden yüzücülerimizden.
