Gündemin gerilimli konularından uzak hayatın içinden sorularla, hem konukların hem Türkiye'nin hikayesi Ayşe Böhürler'in sunduğu Türk Kahvesi ile ekrana geldi.
Türk karikatürist, oyuncu ve film yapımcısı Hasan Kaçan, bir dönem Gırgır dergisinde mizah çalışmaları yaptığını birleştirici bir dergi olduğunu 1970'te çıkarttığı derginin aslında 1980'lere hitap ettiğini belirtti.
Mizah aşağılamak değildir
"İnsanların inançları ile alakalı aşağılayıcı, fiziki özellikleriyle dalga geçecek mizah anlayışı olmaz. Ötekileştirme yapmak kesinlikle yasaktır. Şimdi buna tepki gösterenler olabilir. Bizim yaptığımız işin adını koyalım. Biz sanat yapmıyoruz. Biz sanat işçiliği yapıyoruz. Herkes rızkını kovalıyor bunu yaparken kafanın içerisinde olabildiğince özgür ol ama toplumun içinde bir şey paylaşıyorsan saldıran bir paylaşım olmamalı."
Herkesin birbirini öldürdüğü bir dönem Gırgır dergisinin çok fazla sattığını belirten Kaçan Gırgır'ın muhalif bir dergi olduğunu günümüzdeki karikatüristlerin itici şekilde mizah yaptığını söyleyerek, zekanın olmadığı yerde mizah olmadığını ifade etti.
Annesini anlatan Kaçan, kafası zehir gibi çalışan ve matrak gibi bir kadın olduğunu söyledi. Annesi ve amcasının atışmalarının Hacivat ve Karagöz gibi olduğunu belirterek babasının da çok dengeli davrandığını ve mesleğinin berber olduğunu söyledi.
"Babamın berber dükkanını tam kapatacağımız zaman adamın teki tıraş olmak için gelmişti. Bizde içeriye aldık babam tam tıraş edecekken müşterinin kafasına bir adamın silah dayadığını gördük. Babam ise burası ekmek kapısı bu işe bu şekilde girilmez dedi. Ve silahı bulunan adam afedersiniz diyerek çıkmıştı. Ve o zamanlar 11 12 yaşlarındaydım. Babamdan herkes çekinirdi. Tebessüm ettirebiliyorsam annemden dolayıdır."
Hangi çevrenin içindeysen o çevrenin içerisinde kalıyorsun. Solcu bir grubun içerisinde 1 Mayıs'ta yürüyorduk. Bir köpeği yağlı boyayla boyamışlar ve üstüne faşist yazmışlar o yağlı boya yüzünden köpek titriyordu. Bu nasıl bir kötülüktür ki köpeği birisine benzetiyorlar. Bir ikrah geldi. Bu nasıl bir şey diye düşündüm. Sonra bir gün Beşiktaş çarşıda bir müzik duydum ilahiymiş, Ahmet Özhan kasetiymiş. o parça beni bambaşka yerlere götürdü. Bir parçayla bu şekilde oldum bir kırılma yaşadım. O ilahi beni başka bir dünyaya götürdü."
