Kırmızı bir fesin hikayesini anlatan bir Boşnak şarkısı dinlemiştim. Kendine çeken bir büyüsü vardı Kırmızı Fes (Crven Fesic) şarkısının… Klibinde eski Saraybosna görüntüleri de yer alıyordu. Modern formdaki bu sevdalinkanın yani geleneksel Boşnak müziğini yapan grubun ismi de biz bir hayli yakındı: Divanhana… Kendileriyle zaman içinde tanışıklığım arttı.
Karlı bir İstanbul akşamında Zorlu Performans Sanatları Merkezi'ndeki Divanhana konseri kendilerini canlı olarak dinleme fırsatı bulacağım ilk etkinlikti. Bu aynı zamanda Divanhana'nın da ilk İstanbul konseriydi. Soğuk bir akşamı ısıtan müziklerle Divanhana salonun yarısını dolduran dinleyicilerine bir müzik ziyafeti çekti. Grup üyelerinin coşkusu ve mütevazılıkları müzikleri kadar güzeldi. Birbirlerinden rol çalmaya kalkışmadan güzel bir kompozisyon çizdiler.
Zaten yaptığımız röportajda kendilerini şöyle tarif ediyorlar: 'Divanhana olarak coşkulu genç müzisyenlerden oluşan bir grup olarak anılmak istiyoruz. Biz işimizi yaparken gerçekten eğleniyoruz ve mümkün olduğunca genç jenerasyona sesimizi iletmeye çalışıyoruz.'
Divanhana'yı bir müzik grubu olmaktan çok değişik tecrübeler kazanma amacıyla bir araya gelmiş eğlenceli bir takım olarak görmek mümkün. Yaptıkları iş, ürettikleri müzik gayet düzgün olmasına rağmen amatör ruh ve güzelliği kendini fazlasıyla hissettiriyor. Kırmızı fesin hikayesini anlatan bu grubuna Balkanlar'da meşhur olan Türk dizilerinden hangisi için müzik yapmak isterdiniz diye sorduğumuzda 'Muhteşem Yüzyıl (oradaki ismiyle Sulejman) desek fazla mı iddialı olur' cevabını veriyorlar. Ama neden olmasın?
Divanhana kendini 8 farklı elementin bir karışımı olarak niteliyor: Vokalde Leila Catic, piyanoda Neven Tunjic, perküsyonda Irfan Tahirovic, gitarda Danijel Condric, bass gitarda Azur Imamovic, akordiyonda Nedzad Musovic, davulda Rifet Camdzic, klarnette Meho Radoovic…
Divanhana'nın solisti Leila aynı zamanda bir öğrenci ve inanması güç olsa da bu işi bir hobi olarak sürdürüyor. Gruba katıldığı iki yıldan bu yana getirdiği canlılık Divanhana'nın kapılarını dünyaya açmasına vesile olmuş.
Divanhana Boşnak kültürünün dışarıya muhteşem bir yansıması olan sevdalinka geleneğinin takipçisi. Balkanlar'ın geleneksel müziğini şehirli uslubu ve özel bir aksanla sevdalinkaya yansıtıyor. Divanhana bu yansımada kendini hem müzikal hem de sosyal anlamda bir role sahip olarak görüyor. Dolayısıyla yelpazeleri 'sevdah'a oranla daha geniş ama 'sevdah' odaklı. Leila en sevdiği sevdalinkayı sorduğumuzda cevap vermekte zorlanıyor ve şunları söylüyor: 'Bu oldukça zor bir soru. Türkiye'ye gittiğinizde en sevdiğiniz tatlıyı seçmek gibi bir şey. Ancak seçmek zorunda kalırsam eğer 'Emina'da çok derin şeyler hissettiğimi söyleyebilirim ki ilk kez canlı söylediğimde bu his çok daha derindendi. Unutulmazdı.'
Leila bu durumu şöyle tanımlıyor: 'Divanhana'nın müziği rafine ama aynı zamanda trendi, üzerinde çalışılmış ve araştırılmış ama dinlemesi kolay… Bu anlamda sosyal rolümüz biraz daha önem taşıyor, çünkü biz küçük kasabalarda ve şehirlerde bulunmayı, buralardaki gelenekselliği popülarize etmeyi seviyoruz. Böylelikle herkese de konserlerimize katılma fırsatı veriyoruz.'
'Sevdah' Türkiye'de çok da popüler olmamasına rağmen, Türkiye'ye gelmek grup için eve gelmek gibi bir anlam taşıyormuş. Leila kendilerini Saraybosna'dan Bosna Hersek'ten sonra en rahat hissettikleri yerin Türkiye olduğunu ifade ediyor ve 'Çünkü ortak kültürel değerlere ve mirasa sahibiz' diyor. Divanhana, TRT için Hüsnü Şenlendirici ile birlikte bir kayıt gerçekleştirmiş. Hüsnü Şenlendirici'nin kendilerini prova odasında ziyaret ettiğini, yeni şarkılarını dinlediğini ve kendileriyle birlikte çaldığını Türkiye ile ilgili ortak çalışmalarını sorduğumuzda öğreniyoruz.
