Yeteneğe bürünmüş insanların hikayeleri her zaman ilgimizi çekiyor. Niçin? Çünkü biz de onlar gibi olmak istiyoruz. Dünyada One Man Band diye bir yetenek akımı var. Burada bir kişi tek başına birçok enstrümanı aynı anda çalıyor. Türkiye'de ise bu akımı temsil eden bir kişi var: Metin Önderoğlu. Önderoğlu'nun müziğe karşı olan ilgisi küçük yaşta izlediği bir filmde saksafon çalan bir sokak müziğini görmesiyle başlıyor. Önce gitarla başlayan Önderoğlu, mızıka, kazu, trampet, çeşitli ziller ve ritimsel aletleri orkestrasında buluşturuyor. Tasarladığı enstrümanları yapımcıların yapmak istemediklerinden dolayı da fazlasıyla sitemkar. Festival, belediye şenlikleri, şirket yemekleri gibi yerlerde sahne alan Önderoğlu, birkaç dilde şarkı da söyleyebiliyor.
2004 yılında İstanbul'da sokak müziği sanatçısı olarak sadece 3-4 kişi olduklarını söyleyen Önderoğlu, zaman içinde bu işi yapan sanatçıların artmasının aralarındaki sağlıklı diyaloğu olumsuz yönde etkilediğini dile getiriyor. Bu sebepten dolayı sokak müziğini bırakarak otel ve restoranlardan gelen teklifleri değerlendirmeye başlamış. Aynı zamanda şuan özel bir kolejde müzik öğretmenliği yapıyor. Orkestrasına dahil ettiği enstrümanları da kendisi tasarlıyor. İnsanların gülmeye ihtiyacı olduğunu düşündüğü için genelde hareketli şarkılar söylemeyi tercih ediyormuş. Önderoğlu, Türkçe repertuarından en çok Neşet Ertaş'ın “Neredesin Sen” şarkısını hemen hemen her performansında söylediğini belirtiyor. Dinleyenleri daha çok çekmek için Türkçe dışındaki dillerde de şarkılar söylüyor. Birçok çocuğa enstrüman dersi de veriyor.
Düzeneğini kurmaya başlayan Önderoğlu ilk olarak ayağıyla vuracağı trampetleri yerine oturtuyor ve sağ tarafına zillerini koyuyor. Daha sonra kazu ve ritimsel aletleri orkestrasına bağlayan Önderoğlu, gitarını eline alıp mızıkasını da ağız hisasına getirerek müzik şöleni yaşatmaya hazır hale geliyor. Gitarını çaldığı sağ eline taktığı bilek bageti de atlamamak lazım. Bu alet kimsede yok. Tasarımcısı da bizzat kendisi. Gitarın tellerine her dokunduğunda farklı bir tınıyla müziği daha da zenginleştiriyor. Üstelik müzik aletlerinin bir tanesi bile eksik olduğunda onun yokluğunu hissederek alışması zor oluyormuş. Yaptığı tasarımlarla farkını ortaya koyan Önderoğlu, “Benim düzeneğimin daha oturaklı bir yapısı var. Kişiliğime uymadığı için gezinerek çalıp söyleyemedim. Orkestramın diğerlerinden bir farkı var. Müziğime farklı bir ses tonu katsın diye gitarın tellerine dokunurken sağ elime takabileceğim bir bilek baget tasarladım. Bu aletin mucidi benim” diyor.
Önderoğlu'nu dinlerken enstrüman çalmanın sınırı olup olmadığı geliyor aklımıza. Çalmaya başladığı andan itibaren sanki sadece o çalmıyormuşta arkasında dev bir orkestra var hisssiyatına kapılıyoruz. Bu seslerin nereden çıktığını merak edip yaklaşarak incelemeden edemedik. Düzeneğine daha da fazla alet eklemeyi planlayan Önderoğlu, “Şuan en büyük eksikliğim bass sesi. Onun için bir gitar tasarladım. Tasarladığım gitarın dünyada bir benzeri yok. Enstrüman yapımcıları tasarladığım gitarın yapılacağına inanmadıklarından yanaşmıyorlar” diyerek sitem ediyor. Orkestrasına eklemek istediği enstrümanlar arasında piyano da var.
Sesiyle kulaklarınızın pasını silen Önderoğlu'nun performanslarını hafta sonları Zorlu Center AVM'de, belediyelerin festivallerinde ve Anadolu'daki etkinliklerde dinleyebilirsiniz. Önderoğlu, başından geçen güzel anılarının başarısını etkilediğini ve kendini motive ettiğini söylüyor. Kadıköy'de sokak müziği yaptığı zamanlar karşıdaki evin üst katında oturan yaşlı bir teyze kendisine doğru yaklaşıp “Sen buraya geldiğinde ben camı açıyorum ve sırf bunu sana söyleyebilmek için o kadar merdiveni inip, yanına geldim” demiş. Çaldığı yerlerde yaşayan insanların gözdesi olan Önderoğlu, müziği severek yapıyor ve insanlarla sosyalleşiyor.
