Bu hafta vizyona giren sekiz yapım arasında billboardları işgal eden Thor ile Hızlı ve Öfkeli muhtemelen ülkemiz sinema seyircilerinin en çok ilgisini çeken yapımlar olacaktır. Ancak Hollywood klişelerinin her türlü numarasına sığınan bu iki yapımdan uzaklaşıp, üç farklı filme dikkat çekmek istiyorum.
Bu yapımlardan ilki geçtiğimiz haftalarda İstanbul Film Festivali'nde de seyirci karşısına çıkan, İçimdeki Yangın. Kanada-Fransa ortak yapımı olan film bir annenin, yani Nawal'ın ölümünden sonra ortaya çıkan sırlarını konu alıyor. Nawal'ın Lübnan'da başlayan ve büyük bir kısmını savaşın şekillendirdiği öyküsü seyirciyi son derece rahatsız edecek türden gerçeklerle bezeli. Başka türlü anlatıldığından “bu tip kirliliklere sinemada yer vermeye gerek yok” dedirtecek bu gerçekler, filmin mesajı ve üslubuyla birleştiğinde son derece anlamlı bir yerde duruyor.
Narwal'ın öyküsü savaşın çirkin yüzünü en acı şekilde tasvir ederken bol miktarda duygusal şiddet içeriyor ancak seyirciyi görsel şiddete boğmaktan sakınıyor. Herhangi bir din ve ideolojiye dayanarak iki taraftan birini suçlamak yerine, savaşın kötücül doğasını ifşa ediyor. Annenin kaleminden yazılan mektup ise tüm çirkinlikleri sevgi potasında eritmeye dair son derece yapıcı bir mesaj veriyor. İçimdeki Yangın'ı duygusal yükünü taşıyabilecekseniz seyretmenizi tavsiye ediyorum.
Ülkemiz sinemasına doğru geldiğimizde Zefir karşımıza çıkıyor. Festivallerle kendinden söz ettiren Zefir, yönetmen ve senarist Belma Baş'ın ilk uzun metraj çalışması. İçimdeki Yangın'da olduğu gibi konumuzun kahramanları arasında yine bir anne yer alıyor. Anne kız ilişkisinde sevgi-nefret arasındaki dengeyi sorgulayan yapım yine insanın kanını donduran bir finale imza atıyor ki, bu final için İçimdeki Yangın'daki gibi olumlu kanaat belirtmek pek içimden gelmiyor. Karadeniz'in eşsiz coğrafyasını kendine yatak eden film seyirciyi naif bir final beklentisi içine sokarken filme yakışmayan kurtlanmış hayvan leşi görüntüsü bizi filmin şaşırtıcı finaline hazırlıyor.
Tıpkı geçtiği coğrafya gibi her şeyin doğal, daha doğru bir ifadeyle 'fıtri' olduğu Zefir, finalinde ortaya çıkan kötülükle insan fıtratının da karanlık yanını işaret ediyor. Öyle bir karanlık ki, şimdiye kadar gördüğüm yüzlerce psikopat filminde bu kadar da rahatsız edicisine rastladığımı sanmıyorum. Kimi sinema yazarlarının 'cesur' olarak tanımladığı yönetmenin yaklaşımını, yıkıcı olarak tanımlamaktan yanayım. Masumiyetin simgesi, anne-çocuk ilişkisinin bilinçli bir ifadeyle kirletilmesinin kime ne faydası var, anlamıyorum. Eğer sanat güzelliğin ifadesiyse, buna hizmet etmesi gerektiğini düşünüyorum.
Bu hafta dikkat çekici olduğunu düşündüğüm diğer film ise bir kitap uyarlaması olan Beni Asla Bırakma. Film üç genç arasında geçen dostluk ve aşk ilişkisi üzerinden bir bilim-kurgu öyküsüne ev sahipliği yapıyor. Son derece klişe bir bilim kurgu olabilecek hikâyesine rağmen işleniş biçimi konuyu tamamen insani boyuta çekiyor. Öyle ki filmin bilim-kurgu boyutundan bir noktaya kadar şüphelenmiyorsunuz bile. Mesele ortaya çıktığında ise zaten konuya insani yönden yaklaşmaya hazır hale geliyorsunuz. Böylelikle dram türünde ele alınacak film, bilimi ve bilimin statik bakış açısını insani yönden tartışılır hale getirmiş oluyor. Senaryodaki bazı mantık problemlerini hesaba kattığımızda belki mükemmel bir film değil, ancak etkileyici ve düşündürücü yanını görmezden gelmek mümkün değil. Yalnız filmdeki bazı sahnelerin, ahlaki hassasiyetleri olan seyircileri rahatsız edeceğini belirtmekte yarar var.
Yön.Senaryo : Denis Villeneuve
Tür : Dram
Oyuncular : Lubna Azabal , Mélissa Désormeaux-Poulin, Maxim Gaudette, Rémy Girard, Abdelghafour Elaaziz
Yönetmen: Mark Romanek
Senaryo: Alex Garland , Kazuo Ishiguro (Kitap)
Tür : Gerilim / Dram
Oyuncular :
Andrew Garfield, Keira Knightley, Carey Mulligan, Domhnall Gleeson, Charlotte Rampling
Yön.Senaryo : Belma Baş
Tür : Dram
Oyuncular : Şeyma Uzunlar, Vahide Gördüm, Sevinç Baş, O. Rüştü Baş, Fatma Uzunlar, Harun Uzunlar
