Nisan Erdem’in ilk kitabı Gör İhtarı Everest Yayınları’ndan çıktı. Erdem kitabıyla ilk karşılaşmasını şu cümlelerle anlatıyor: “Kendi payıma düşen kitapları omuz çantama koydum, Sultanahmet’ten Karaköy’e kadar yürüdüm. Galata Köprüsü’nde soluklandım, etrafı seyrettim, bu sırada çantamın ağırlığı bana yazdıklarımın dünyada artık bir yer kapladığını haber verdi.”
İlk öyküm Rüya Gören Kum Saatleri Öykülem’de yayınlanmıştı. O gün yaşadığım heyecanı kitabım çıktığında dahi yaşamadım. Hatta kendime “Abartma Nisan, sadece bir öykün yayınlandı, sakin ol,” deyip durmuştum. Bir yandan “Bu küçük bir adım,” diye düşünüyor, bir yandan da “Bu adımların küçüğü mü olurmuş?” diyerek kendime karşı çıkıyordum. Sonrasında en az bir hafta ağzım kulaklarımda dolaştım.
İlk öyküm yayınlandığında ne kadar heyecanlıysam kitabım çıktığında o kadar sakindim. Kendi payıma düşen kitapları omuz çantama koydum, Sultanahmet’ten Karaköy’e kadar yürüdüm. Galata Köprüsü’nde soluklandım, etrafı seyrettim, bu sırada çantamın ağırlığı bana yazdıklarımın dünyada artık bir yer kapladığını haber verdi. Akşam kitabı okumak istedim ama yapamadım. Bana çok yabancı geldi. Sanki kitabı ben değil adaşım olan biri yazmıştı da isim benzerliğinden dolayı almış, evime getirmiştim. Normalde çok heyecanlı ve duygusal tepkiler veririm. O gün tepkisiz kaldım.
Kitaptaki bir öykünün çatısını oluşturan Deli Gönül Yine türküsünü bana öğreten eski dostuma imzaladım. O sayfaya “Hayatımda imzaladığım ilk kitap” diye not düştüm.
İLK ÖYKÜNÜN İLK CÜMLESİ
Kitaptaki sıralamanın takip edilmesini tavsiye ederim ancak okur böyle yapar mı bilemiyorum. Kierkegaard Ya/ Ya da’ da bir oyunun ortasını izleyen ya da bir kitabın üçüncü bölümünü okuyan birinin, yazarın planladığından çok farklı bir şeyin tadını çıkardığını söyler. Eltünt Kuş’un ilk, Ve Şimdi’nin son öykü olması ve aradaki öykülerin sıralaması anlamlı olsa da bunu takip etmemek ayrı bir keyiftir belki de. Ben öykü kitaplarına ilk cümlesini en çok sevdiğim öyküden başlarım. Tesadüf mü değil mi bilmiyorum ama Gör İhtarı’nın ilk öyküsü de ilk cümlesini en çok sevdiğim öykü.
İçimden ne zaman gelirse o zaman yazıyorum ancak şöyle bir düşününce öykülerimin çoğunun ilk cümle ve paragraflarını geceleri not ettiğimi, sabah uyanınca ise üzerlerinde düşündüğümü ve hâlâ yazılmaya değer görüyorsam yazmaya devam ettiğimi fark ettim.
Dört beş sene önce genellikle defterime yazardım öyküleri. Şimdi çok nadir defter kullanıyorum. Artık bilgisayar, hatta telefon önceliğim. Elimde telefon varken mesaj atıyor olduğumu zannedebilirsiniz ama ben aklıma aniden gelen bir öykü fikrini kaçırmamak için yazıyor olabilirim. Telefon aklıma gelen iyi bir fikrin uçup gitmemesini sağlıyor. Örneğin Eltünt Kuş’un bir kısmını metroda giderken telefonuma yazdım. Elbette telefona yazdığım yerleri bilgisayarımda daha sonra düzeltiyor ve genişletiyorum.
