Değişik dönemlerde gördüğü tamirlerle özgünlüğünü büyük ölçüde yitirmiş. 1967 yılında Vakıflar tarafından kapsamlı bir restorasyondan geçirilmiş. Bu restorasyonda minaresi, ibadet mekânına açılan iki kapısı ve mihrap önü kubbesine geçişi sağlayan mukarnaslı tromplar dışında caminin tamamı yenilenmiş. Anadolu Selçuklu geleneğindeki orijinal minaresi, kare kaide üzerine silindirik gövdeli olarak yükseliyor. Sekizgen papucunda ve şerefe altında geometrik ve bitkisel motifli çiniler bulunuyor. Dikdörtgen formlu bir plan şeması gösteren caminin doğu yönünde bir son cemaat yeri var. Yapıda bulunan beş onarım kitabesinin hepsi bu son cemaat yerindeki duvarlarda yer alıyor. Ahşap kirişli düz damla örtülü son cemaat yerinden harime geçişi sağlayan iki kapı var. Özgün kapılardaki zengin geometrik, bitkisel ve figürlü süslemelerle Selçuklu geleneği yansıtılmış. Caminin harimi mihrap yönüne dik uzanan üç nefli, mihrap önü kubbeli bir plana sahip. Sivri kemerlerle birbirine bağlanan taş pâyeler yapının geçirdiği bir onarımda ahşap direklerle desteklenmiş. Mihrap önünde iki pâyeye oturan üç geniş sivri kemerin teşkil ettiği kare mekânın üzeri kubbeyle örtülmüş. Orta sahın üzerinde kare formlu, sonradan camla kapatılan bir aydınlık feneri yer alıyor. Caminin orijinal mihrap ve minberi ne yazık ki günümüze ulaşamamış.
