Var olan, bir olan Allah.
Kendisinden başka ilah olmayan Allah.
Kâinatın yaratıcısı, var edicisi olan Allah.
Kâinatın işleyişini yürüten, her an yaratması devam eden Allah.
Tüm mevcudatı sevk ve idare eden, onları kendi iradeleriyle nefisleriyle baş başa bırakmayan Allah.
İnsanları bu dünya hayatında başıboş bırakmayan, nasıl bir hayat sürmeleri gerektiğini de belirterek işleri kolaylaştıran, güzelleştiren Allah.
Fert, aile, millet, devlet, ümmet planında kanunlar koyan Allah.
Kendinden başka kanun koyucu, hüküm koyucu, nizam kurucu, düzen ihdasçısı kabul etmeyen Allah.
Her günahı bağışlasa da kendisine ortak koşulmasını asla affetmeyen Allah.
***
Tehlil êtmek/êylemek ‘’la ilahe illallah’’ diyerek Allah’ın birliğini söylemektir.
Tehlil ayıdır ramazan. Bol bol “La ilâhe illallah: Allah’tan başka ilah yoktur” diyelim, bu sözü sık sık tekrar edelim.
‘’La ilâhe illallah’’ sözünü güzel bir aheng ve gönle dokunan bir seda ila okuyarak Tehlîl-h’ân olalım.
Günde en az yüz defa kelime-i tevhit getirerek tehlil eyleyelim
Allah’ın birliğine inanarak muvahhid olalım.
Allah’ın sıfatlarını birleyelim.
Her bakılan yerde ve yönde Allah’ın birliğini, azametini, kudretini görelim ve anlayalım.
***
İslam dinine girmek isteyenin yapacağı ilk iştir tevhide yapışmak.
Tevhidin ilk bölümü “Lâilâhe illallah”, ikinci bölümü de “Muhammedün Resûlullah”tır. Bu ikisi birbirini tamamlar, ikincisi olmadan asla olmaz. Mümin olmanın ve Allah’ı sevmenin şartıdır. “De ki, Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın” (Âl-i İmrân 3/31)
“Zikrin en faziletlisi, “Lâ İlâhe İllallah” duanın en faziletlisi de “Elhamdulillah” dır”
Tarih boyunca tüm peygamberler aslında tevhid mücadelesi ermişlerdir. İnsanları Allah’a imana, O’nun emir ve yasaklarına uymaya, hâkimiyet ve otoritesini kabule, sadece O’na kulluk etmeye, hiçbir varlığı ona denk ve ortak tutmamaya çağırmışlardır. Bu yolda salih ve muvahhid kullar nebilere uymuş, çile çekmiş, gerektiğinde hayatlarını ortaya koymuşlardır.
Allah’ın birliği, hem bir iman gerekliliği hem de akıl sonucudur. Yeryüzünde ikinci bir ilahın varlığı kaos ve yok oluş sebebi olurdu. “Eğer, yerde ve gökte Allah’tan başka ilâhlar bulunsaydı, yer ve gök, (bunların nizamı) kesinlikle bozulup gitmişti. Demek ki arşın Rabbi olan Allah, onların yakıştırdıkları sıfatlardan beridir” (el-Enbiya, 21/22).
Allah bizim gibi değildir. O sınırsız güç sahibi, her şeye güç yetiren, acziyeti olmayan, evlat-aile edinmeyen, insanüstü bir varlıktır.
Egemenliğin, yaratıcılığın, hâkimiyetin, sevk ve idarenin yalnız Allah’a mahsus olduğunu bildiren bazı ayetlerin meâli de şöyledir: “De ki; O Allah bir tektir. Allah eksiksiz, sameddir (Bütün varlıklar O’na muhtaç, fakat O, hiç bir şeye muhtaç değildir). Doğurmadı ve doğurulmadı. O’na bir denk de olmadı.” (İhlas 112/1-4)
Allah’ın belirlediği hükümler varken başka hiçbir varlığın getirdiği esas ve usullere itibar edilmez. O’nun vahyi, her türlü düşünce ve fikrin üstündedir. “Yoksa cahiliyle hükmünü mü arıyorlar? İyice bilen bir toplum için Allah’tan daha güzel hüküm veren kim olabilir?” (Maide, 12/40, Yûsuf, 12/40, Zuhruf, 43/84)
“Kelimelerin en güzeli dört tanedir: Subhânellah ve ve’l-Hamdulillah ve Lâ ilâhe İllallah ve’llâhu ekber” (Buharî, Eymân, 19).
“Yâr oldun gönlüme, sevgi ektin içime
Tevhid binasında gönlüm gönlün üstüne.
Düşmez dilimizden sökülmez kalbimizden
En kutlu sözdür bu Lâ ilâhe illallah.”***
