Orijinali kadar başarılı olmuş bir yeniden çevrim
alimuratg@yahoo.com
KAÇIŞ PLANI / The Next Three Days
Yapım Yılı ve Ülkesi:
2010, ABD yapımı
Yapım Bütçesi:
35 milyon Amerikan Doları
Türü ve Süresi:
Serüven-gerilim / 122 dakika
Gösterim Formatı:
35 mm standart sinema filmi
Perdedeki Resim Oranı:
2.35:1 Anamorfik
(Geniş perde-Cinemascope)
Yönetmen:
Paul Haggis
Senarist:
(Senaryosu Fred Cavayé ve Guillaume Lemans tarafından yazılan 2008 tarihli orijinal filmin hikâyesi ve karakterlerinden hareketle)
Paul Haggis
Görüntü Yönetmeni:
Stéphane Fontaine
Özgün Müzik Bestecileri:
Danny Elfman, Alberto Iglesias
Kurgucu:
Jo Francis
Yapım Tasarımcısı:
Laurence Bennett
Sanat Yönetmeni:
Gregory S. Hooper
Set Dekoratörü:
Linda Lee Sutton
Kostüm Tasarımcısı:
Abigail Murray
Saç Tasarımcısı:
Camille Friend
Makyaj Tasarımcısı:
Melanie Hughes
Oyuncular:
Russell Crowe (John Brennan), Elizabeth Banks (Lara Brennan), Ty Simpkins (Luke), Brian Dennehy (George Brennan), Helen Carey (Grace Brennan), Michael Buie (Mick Brennan), Moran Atias (Erit), Remy Nozik (Jenna), Jason Beghe (Dedektif Quinn), Aisha Hinds (Dedektif Collero), Liam Neeson (Damon Pennington), Olivia Wilde (Nicole)
İthalatçı Şirket:
Fida Film
Dağıtıcı Şirket:
Tiglon Film
İçerik Uyarıları:
Genel olarak temiz bir film... Fakat, bir kaç bölümünde yüzeysel cinselliğe, içki-sigara kullanımına, argo diyaloglara ve şiddete yer verdiğinden dolayı, 15 yaşından küçükler için uygun bir yapım değildir.
Ailece izlenebilir mi?
/ ŞARTLI EVET
(Ailenin küçük üyelerinin 15 yaşından büyük olması şartıyla)
Yeni Şafak-Sinema Puanı:
* * *
* * *
FİLMİN KONUSU:
Üniversitede öğretim görevlisi olan
John Brennan
, karısı
Lara
ve küçük oğlu
Luke
ile son derece huzurlu bir hayat sürmektedir. Ancak, bu mutlu aile, Lara'nın gerçekte hiç ilgisinin olmadığı bir cinayetten dolayı tutuklanmasıyla birlikte çökmenin eşiğine gelecektir.
John
, dâvânın devam ettiği ilk üç yıl boyunca bir yandan oğlunun ruh sağlığını koruyup onu her zamanki düzeni içinde yetiştirmek, bir yandan cezaevindeki karısını maddî ve manevî açıdan ayakta tutmak, diğer yandan da üniversitedeki görevini lâyıkıyla yürütebilmek için insanüstü bir çaba harcar. Çilekeş adam, bütün bu uğraşlardan arta kalan zamanlarda ise
Lara
'nın suçsuzluğunu kanıtlayabilmek adına varolan bütün hukuk yollarını inatla araştırıp durmaktadır.
Fakat, mahkemede işler olabilecek en kötü yönde ilerler. Çünkü, polisin elindeki bütün kanıtlar
"katil"
olarak genç kadını işaret etmektedir. Duruşmaların tamamlanmasının ardından sanığa
20 yıl hapis cezası
verilir. Adlî makamlara yaptıkları temyiz başvurusunun da reddedilmesiyle birlikte,
Brennan Ailesi
artık yolun sonuna gelmiştir. Bütün kurtuluş umutlarını ardı ardına yitiren
Lara
cezaevinde intihara doğru ilerlerken,
John
ise son bir çarelerinin kaldığına kanaat getirir: Çok sevdiği hayat arkadaşını içinde sıkıştığı o kafesten bir şekilde kaçırmak…
Yaşadığı adaletsizliklerden dolayı iyice bunalmış durumdaki kahramanımız, suç dünyasına olanca uzaklığı ve tecrübesizliğine rağmen, sahip olduğu parlak zekânın da yardımıyla şaşırtıcı kalitede bir kaçış planı tasarlar. Kâğıt üzerinde planının bütün eksik ve gediklerini tamamladıktan sonra,
Lara
'yı hak etmediği bu esaretten kurtarabilmek için daha önce hiç görmediği kadar tehlikeli bir dünyanın kapılarını aralayacaktır.
* * *
1953-Ontario-Kanada
doğumlu senarist, yapımcı ve yönetmen
Paul Haggis
, ABD'nin kendi hâlinde yuvarlanıp giden kuzey komşusunun, son çeyrek yüzyılda -
James Cameron
ile birlikte- Hollywood krallığına ihraç ettiği en değerli iki sinemacıdan biri… Öylesine bitmez tükenmez bir verimliliğe, ihtiyaca göre rahatlıkla değişebilen bir üretim potansiyeline sahip ki bu adam, onu an geliyor uluslararası festivallerde ödülleri silip süpüren seçkin bir sanat filminin yönetmen koltuğunda görüyoruz, başka bir zamanda da büyük rating yapan bir televizyon dizisinin senaristi olarak…
Sinemanın hem ticaret hem de sanat boyutunda aynı anda söz sahibi olabilen ayrıcalıklı bir sektör insanı olarak, bizler
Haggis
'i öncelikle büyük usta
Clint Eastwood
ile gerçekleştirdiği bir dizi görkemli işbirliği sayesinde tanıdık.
“Milyon Dolarlık Bebek”
,
“Atalarımızın Bayrakları”
ve
“Iwo Jima'dan Mektuplar”
adlı birbirinden şık üç
Eastwood
projesinin senaristi olan sanatçı, âdeta
“Benim sanata dönük kalemim, gerektiğinde ticarî sinemaya da herkesten daha başarılı ürünler verir”
dercesine, İngiliz aktör
Daniel Craig
'in başrolünde yepyeni bir döneme giren
James Bond
filmlerinde de
“Casino Royale”
ve
“Quantum of Solace”
senaryolarıyla boy gösteriyordu.
Fakat, bütün bu çalışmalarının ötesinde, bizim kendisini tanır tanımaz çok sevip dikkatle takip etmeye başlamamızın öncelikli vesilesi, hem yazıp hem de yönettiği iki başyapıt,
“Çarpışma”
(Crash, 2004) ve
“Tanrı'nın Vadisi”
(In the Valley of Elah, 2007) oldu. Hollywood'da 1970'lerden bu yana görmediğimiz saflık ve dürüstlükte bir politik sinemanın yeniden doğuşunu haberleyen bu iki seçkin filmin ardından
Haggis
hem sektöründe elde ettiği yüksek prestij, hem de kazandığı önemli ödüllerle, tıpkı 30-40 yıl öncesinin
Francis Ford Coppola
ya da
Alan J. Pakula
'sı gibi Amerikan sinemasında egemen söylemin dışına çıkan,
“toplumsal vicdanın temsilcisi”
konumundaki sanatçılardan birine dönüşecekti.
Kendi adıma son bir-iki yıldır sinemasını iyiden iyiye özlediğim bu yüksek ahlâk sahibi sanatçı, yönetmenlikte
2007
'den bu yana girdiği inzivâyı, yakın zamanda Fransız sineması tarafından üretilen alabildiğine mütevazı, fakat o oranda da sarsıcı bir aşk hikâyesinin yeniden çevrimiyle sonlandırmış bulunuyor.
Yeniden çevrim ve devam filmleri
, sırtlarına yüklenen ağır misyondan dolayı geleneksel olarak sorunlu doğmaya meyyâl projelerdir. Çünkü, başarılı olmuş bir sinemasal gösteriyi yeniden çekmek ya da aynı başarı düzeyinde sürdürmek, yönetmenleri ekstra bir gerilime sokup onlara haddinden fazla efor harcatır. Üstelik, çoğu kez bu efor da tam karşılığını bulamaz ve yeniden çevrim filmler orijinalleri karşısındaki kıyaslamalarda çoğunlukla küçümsenen lanetli birer ürüne dönüşür.
Ancak,
Haggis
'in iki yıl gibi çok kısa bir zaman sonra beyazperdeye yansıyan bu yeniden çevrimi, böylesi aşağılamaları kesinlikle hak eden bir yapıt değil…
Fransız yönetmen
Fred Cavayé
'nin
2008
'de yazıp yönettiği, ülkemizde ise
Haziran-2009
'da
“Aşk Uğruna”
adıyla gösterime giren
“Onun İçin"
(Pour Elle) adlı yapıtın görece daha üstün prodüksiyon koşulları içinde gerçekleştirilen bu Kuzey Amerika yorumunda, Kanadalı yönetmenimiz ufak tefek bazı ayrıntıları değiştirip zenginleştirmek haricinde, senaryonun omurgasına, genel karakterleri ve akışına hemen hiç dokunmamış. İyi de etmiş; çünkü
Cavayé
'nin iki yıl önce izlediğimde beni can evimden vuran bu nefis aşk, dayanışma, sadâkat ve fedakârlık hikâyesi zaten orijinal filmdeki görünümüyle de yeterince sarsıcıydı.
Haggis
, sıradan bir Hollywood yönetmeninin ellerinde rahatlıkla bir
"pazar sabahı televizyon melodramı"
na dönüşebilme potansiyeli taşıyan bu malzemeye gereken saygıyı göstermek bir yana, ona usta işi müdahalelerle ekstra güzellikler de katmayı başarıyor.
İnsanı
“eşref-i mahlûkat”
yapan bütün erdemlerin erozyona uğradığı bir dünyada, kimilerine göre
“eski moda”
kalan böylesi filmleri öteden beri çok seviyor ve her fırsatta destekliyorum. Pek çok insanın, evliliğin sağlık, maddiyat ya da duygusal boyutunda yaşadığı ilk tökezlemede sorunu tespit edip çözme arayışına girmeksizin hemen eşini terk etmeyi seçtiği bir yeni ahlâk düzeninde,
“Kaçış Planı”
evlilik kurumunun özünün
“almak”
değil
“vermek”
üzerine kurulu olduğunu genç kuşaklara altını kalınca çizerek yeniden hatırlatıyor. Orijinal filmde
Vincent Lindon
ve
Diane Kruger
'in üstlendikleri karı-koca rolünü yeni çevrimde
Russell Crowe
ve
Elizabeth Banks
gibi -bu karakterlere çok yakışmış- iki yetenekli oyuncuya veren
Haggis
, Fransız meslektaşı
Cavayé
'nin anlatısında izleyicide duygusal titreşim yaratma adına görece donuk kalmış bazı bölümlere de keskin eklentiler yaparak, hikâyeyi dramatik etki anlamında çok daha yoğun bir kıvama getirmiş.
“Hastalıkta ve sağlıkta, iyi günde ve kötü günde…”
Dünyadaki hemen her evlilik seremonisinde kâh din adamları, kah nikâh kıymaya yetkili devlet bürokratlarının üç aşağı beş yukarı benzer bir kalıp içinde tekrarladıkları bu anlamlı açılış cümlesi,
“Kaçış Planı”
nın temel felsefesini de pek güzel özetliyor.
“Evlilik”
, bir insanla hayatını birleştirdiğinde, onunla artık ölüme kadar ve gerekiyorsa da ölümüne ilerlemektir. Hayvanların bile hayat arkadaşlarını kurdun-kuşun önüne kolayca yem etmedikleri bir doğal sistemde, onlardan çok daha kompleks bir beyne ve ruha sahip olan insanın böylesi bir bencilliğe hiç mi hiç hakkı yoktur.
Çağdaş sinemanın
“sadâkat”
,
“merhamet”
,
“fedakârlık”
,
“dostluk”
,
“dayanışma”
gibi unutulmaya yüz tutmuş insanî erdemleri gündeme getiren böylesi anlatılara her zamankinden çok daha fazla ihtiyacı var ve yönetmen
Haggis
de ilk anda ölü bir yatırım gibi gözüken bu uyarlamaya getirdiği taptaze yorumla, baştan sona dek inanarak anlatılmış hikâyesiyle bitiş yazıları akarken dakikalarca sürecek bir alkışı hak ediyor.
Mümkünse
eşinizle
ya da
eş adayınızla
birlikte izleyin.
13 yıl önce
