Ligin geride kalan 11 haftasının parlayan yıldızı şüphesiz Trabzonspor. Abdullah Avcı yönetiminde, geçen sezonun devre arasında başlattığı hamleleri yaz döneminde de devam ettiren bordo-mavililer, meyveleri erkenden toplamaya başladı. Trabzonspor, zirvede adeta tek başına horon tepiyor. Hatayspor ve Konyaspor’un performansına saygı duyuyorum ve takdir ediyorum elbet ancak 4 büyüklerin birbirlerine göre durumu daha belirleyici oluyor.
Bir yazımda, “Rakipleri Avrupa’dan dönene kadar, Trabzonspor açabildiği kadar arayı açmalı. Herkes lige dönünce işler bu kadar kolay olmayabilir” demiştim. İşler Trabzonspor açısından tam da planlandığı gibi gidiyor. Ancak, rakiplerin görüntüsü Avrupa’dan dönünce iç açıcı olacak mı emin değilim!
Fenerbahçe’nin zirve ile olan farkı; Beşiktaş ve Galatasaray ile neredeyse aynı iken, sarı-lacivertli kulüpteki yangın diğer kulüplere göre daha büyük. Yıllardır yaşanan hayal kırıklığı bu sezon büyüyerek devam ediyor. Ali Koç ve yönetimi 4. sezonunda da hiç ders almadan aynı hataları tekrarlamaya devam ediyor. Nihayetinde kurulan kadronun da teknik adam tercihinin de sorumluluğu yönetimdedir.
Ali Bey’in formsuzluğuna Vitor Pereira ve Mesut Özil de ayak uydurunca işler içinden çıkılamaz bir hal aldı. Portekizli Hoca sezona iyi girmiş, biz de bunu takdir etmiştik. Ancak sonuç alamadığı halde ısrar ettiği sistem, sürekli üzerinde oynadığı kadro işleri sarpa sardırdı. Geldiğimiz noktada ciddi bir Mesut sorunu, ciddi bir sistem sorunu ve ciddi bir yönetim sorunu ile karşı karşıyayız. Buradan çıkışın tek yolu 3’lü bir koalisyon oluşturmak. Başkan, Hoca ve Mesut (takım) koalisyonu... Çünkü, 3 unsurun da Fenerbahçe taraftarına borcu var. Bu hikayede tek alacaklı Fenerbahçe taraftarı. Şu an radikal bir karar alınamayacağına göre herkes hırslarından, egosundan, inadından vazgeçerek, istemese de sezon bitene kadar bu koalisyonu kurmak zorunda...
Beşiktaş, sezon başından beri bir türlü ritim tutamadı. Sakatlıklardan başını kaldıramayan siyah beyazlılar, sahaya çıktıkları 11’lerle de geçen sezonun uzağında bir görüntü çiziyor. Kariyerleri boyunca benzer sakatlıkları yaşamayan oyuncuların birer birer dökülmesi elbette şanssızlık değil, bir antrenman metodu hatası. Öte yandan güçlü kadrosu ile lige favori olarak giren Beşiktaş’ta, panik ve kaos havası erken oluşmaya başlandı. Avrupa serüveni kapandığında lige elbette ağırlığını koymaya aday Beşiktaş. Ama bu süreçte sorunu dışarıda arayıp gerçekle yüzleşmezse o da bu buhrandan çıkamaz.
Hakem hatalarını elbette eleştiriyoruz. Bu sezon fazlaca da yaşandı. Ligde hakemlerden şikayetçi olmayan takım neredeyse yok. Bu, yönetimin işi. Ancak tek ve asıl neden buymuş gibi göstermek Beşiktaş’a iyilik yapmak değildir. Benzerini Fenerbahçe, Trabzonspor maçından sonra havaalanı konuşmalarıyla yaptı. Sonra Avrupa’da Antwerp, ligde ise Alanyaspor ve Konyaspor maçları ile gerçekle yüzleşti. O yüzden Beşiktaş teknik heyeti, futbolcusu ve yönetimi, öncelikli problemin oyun planı, oyun kalitesi olduğunu fark edip, sakatlıkların sebepleri üzerine ciddi sorgulama yapmazsa sorunları çözemez. Yoksa, gerçekle yüzleştiğinde iş işten geçmiş olur.
- Avrupa'da olur ligde olmaz
- Galatasaray, bu sezon yeni kurulan kadro ile oyun konusunda 180 derece bir değişime uğradı. Bizim bildiğimiz Fatih Terim’in Galatasaray’ı biri bulup ikiyi, ikiyi bulup üçü arardı sahada. Ancak Avrupa maçlarındaki kontrollü oyun işe yarayınca ve puanlar getirince bu işe devam edildi. Bu oyun Avrupa’da işe yaramaya devam eder, inşallah Galatasaray’ı da götürebildiği yere kadar götürür. Ancak lig için yeteceğini düşünmüyorum. Bu oyun formatı, sezonun 50 maçının en fazla 10’unda oynanabilir. O da ağır maçlarda. Siz Anadolu takımları ile yaptığınız maçlarda bu kadar kontrollü oynayıp, kontra atak kovalamaya devam ederseniz, dönemsel maçlar kazanabilirsiniz ama uzun vadede hedefe ulaşamazsınız. O nedenle Terim’in bu konuda bir formül üretmesi, skorlar kadar oyunun da taraftarı tatmin edecek bir çehreye bürünmesi gerekiyor.
