Adı Güncel, soyadı İstanbul! Dört gün süresince Lütfi Kırdar''da sanat konuşuldu, sanata doyuldu geçen hafta... Dünyanın dört bir yanından gelen ve bizim değerli sanatçılarımızın tabloları, fotoğrafları ve kompozisyonları sergilendi. Her adımda bir görüş, her adımda bir aşk vardı! Kimi kadrajına, kimi fırçasına kimi de bakışına aşık etti ziyaretçileri... Yerli ve yabancı sanat galerilerinin standlarında sanatçılarla buluşuldu...

En çok da yabancı sanatçılarla sohbet etmeyi tercih ettim. Malum bizimkiler burada... Bir de yabancılar kendini ifade etmenin arayışı içinde... Daha bakarken konuşuyorlar. Licht Feld standında Fredy Hadorn. Fredy, Alman... Alt kata iner inmez onu görüyorsunuz. Daha çok video ve film üzerine uğraş veriyor... Bir salon sehpası görünümündeki sandığın iki dar yanına ekran koymuş. Sandığın içinde de bir kadın, bir o ekrana bir ötekine gidip geliyor. Çıkarın beni buradan der gibi... Sorduğu bir soru hoşuma gitti Fredy''nin; “Siz o kutunun içinde ne kadar durursunuz? O şekilde kazandığınız sizi ne kadar mutlu eder? Ama ben sizinle sohbet etmekten bile çok mutluyum şu an.” Fredy beni davet etti. Bir an, o sandığın içinde düşündüm kendimi. Fredy''nin kabusu gibi. Ne olursa olsun akıllı ve sohbeti güzel insana bayılıyorum...

Fuar bitti ama çok da güzel bir katalog bıraktı arkasında. Gidemediyseniz mutlaka bir yerlerden edinin. Fuarda bu sütunlara sığmayacak kadar çok ve güzel çalışmalar vardı.

Her fuarda olduğu gibi açılışta yine bir gösteri vardı. Nezaket Ekici''nin, altmış bin gül yaprağının havaya savrulduğu bir ortamda vecd haline gelene kadar dönmesi, aslında hayatın temel gücünün sevgi olduğunu gösteriyordu... Transparan kostümüne yapışan yapraklarsa doğayla insanın birlikteliğinin altını çizdi. Çok güzeldi. Herkes alkışladı ve dağıldı, ben yere düşen gül yapraklarına daldım...

Siz hiç sevgilinize gül yapraklarıyla gittiniz mi? Bir odayı gül yapraklarıyla bezediniz mi? Sonra da bir köşeden o resmi seyrettiniz mi?

En büyük sanat, sevgidir şu hayatta! En güzel sanat eserleri de sevgiyi yaşarken yaptıklarımız. Bazen ne bir tualde, ne bir fotoğrafta, ne de bir dansta saklıdır sevgi! Sadece bir tek gönülde ve bin bir türlü izde saklıdır sevgi...

Benimkiler altmış bin tane değildi ama her biri benimdi! Sevginin ve emeğin bir avuç dolusu ifadesiydi...

Yerdekilere yazık oldu ama ben Güncel İstanbul''dan bir avuç gül yaprağı ile ayrıldım...