Bayram gününün ruhuna uygun bir yazı olabilir düşüncesiyle “Öğretmenim Mori’yle Salı Buluşmaları” kitabından not aldığım bazı yerleri sizlerle paylaşmak istiyorum.
Kitabın yazarı Mitch Albom, üniversiteden hocası Profesör Mori Schwartz’la arasında geçen diyalogları derlemiş.
Prof. Mori ALS hastalığına yakalanmış ve yavaş yavaş ölüme yaklaştığı dönemde eski öğrencisi Mitch ile her salı günü bir araya gelip uzun uzun felsefik sohbetler yapmış.
Ben de, bir köşe yazısının sınırları içinde kitaptaki temel mesajları yansıtmaya çalışacağım.
**
Önce şunu söylemek lazım: Bir profesörün yıllar sonra öğrencileri tarafından hatırlanıp hal hatır sorulması o profesörün öğrencileri pozitif etkilediği, onların yüreğine dokunduğu ve çok yönlü katkı sağladığı anlamına gelmektedir.
Mori’nin böylesi bir hocalık hayatı varmış anlaşılan.
Prof. Mori; sevgiyi yaşamın merkezine koymuş ve ‘yaşam, her zaman sevginin kazandığı bir güreş müsabakası gibidir’ diyor.
Dünyada en temel öğrenimlerden biri ‘sevgi vermeyi ve verilen sevgiyi almayı öğrenmektir’.
‘Tek akılcı davranış sevgidir’.
‘Sevgi, kişi bir başka insanın sorunlarıyla kendi sorunuymuşcasına ilgilenme isteği duyduğunda vardır.’
‘Eğer ailenizden sevgi, ilgi ve destek görmüyorsanız hayatta fazla şeyiniz yok demektir.’
Mori ünlü şair Auden’i alıntılayarak “birbirinizi sevmezseniz yok olursunuz” diyor.
**
Mori 5 yıl akıl hastanesinde çalışmış.
Hastaların çoğunun hayatlarında hep ihmal edilmiş ve reddedilmiş, sonunda kendilerini hiç yokmuş gibi hisseder hale gelmiş insanlar olduğunu söylüyor.
Hastaların hepsi zengin ailelerden geliyormuş. Demek ki paraları onlara mutluluk ya da tatmin sağlamamış. Büyük bir sevgi açlığı içindeymişler.
Sevginin yerine yeni şeyler koyan, sevgi açlığı içinde olanlar sürekli huzursuzdur. Sevgiye öylesine açlar ki yerine ne olsa kabul ediyorlar.
Maddiyata çok önem veriyoruz ama maddiyat bizi doyurmuyor.
**
Prof. Mori’nin yaşama, tatmine, mutluluğa ulaşmada belirlediği etkenler farklı.
“İnsanlara neye sahipseniz onu vererek en çok tatmini bulabilirsiniz” diyor.
Yaşamayı diğer bir insana karşılık verebilme, ona yardım edebilme ile özdeşleştiriyor.
Yine yaşamanın; duygu ve düşüncelerini başkalarına gösterebilme, onlarla konuşma, onlarla hissedebilme olduğuna işaret diyor.
Başka bir yerde “insanlara yapılan iyilik ruhu temizler” mesajını veriyor.
İnsanların mükemmel bir yapıda olan hayvan ve bitkilerden tek farkının birbirini sevdikçe ve sevgiyi sürekli hatırladıkça hiç yok olmadan ölebilmesidir diye ekliyor.
Tüm sevgi ve anılar varlığına özen gösterdiğin ve sevdiğin herkesin yüreğinde kalır ve orada yaşamaya devam edersin.
Ölüm bir yaşamı sona erdirebilir ama ilişkiyi değil.
**
Ömrünün son günlerinde “hastalık vücudumu alacak ama ruhumu ele geçiremeyecek.” diyerek “bilinçli” olmaya, “ruh ve beden” ayırımını algılamaya çok trajik bir örnekleme yapıyor.
Gençlere yönelik son mesajında “şefkatli olun ve birbiriniz için sorumluluk üstlenin” diyor.
**
Bu vesileyle bayramınızı kutluyor, bütün insanlık adına hayırlara vesile olmasını diliyorum.
