Ankara"nın dondurucu soğuğuna ve takımlarının ligdeki durumuna bakmaksızın kendilerine ayrılan bölümü dolduran Bordo Mavili taraftarların moral depoladığı Trabzonspor, sakatları nedeni ile eksik görünse de teknik kapasitesi yüksek oyuncularının sahne alması ile geri döndü.

Ev sahibi ekibin Artun ile daha maçın 1. dakikasında yarattığı tehlike ile maçın başladığını fark eden Trabzonspor, önce top, sonra oyun hakimiyetini ele geçirdikten sonra skor üstünlüğünü yakaladı. Ev sahibi ekibin 10 kişi kalması ile bu avantajını perçinleyen Bordo Mavili takım özellikle orta alanda Adrian ve Colman ile topa hakim olmaya özen gösterirken, Henrique, Halil, Emerson, Serkan ve Olcan ile vites yükseltince savunmada sıkıntıya da düşmedi.

Başkent ekibi özellikle on kişi kaldıktan sonra savunma prensibini ön planda tutunca orta alandaki güç dengesini yakalayamadığı gibi hücum organizasyonlarında da varlık gösteremedi. Zokora"nın da ofansif ağırlıklı oyunu ev sahibine özellikle ilk yarıda gol şansı vermedi.

İkinci yarıda Alanzinho"nun oyuna girmesi ile kontratak oyun anlayışına bürüneceği belli olan Trabzonspor"da Colman"ın çıkmasına bir anlam veremedim. Teknik bir anlayışın sonucu böyle bir tercihin yararlı olup olmamasının papatya falı ile belli olacağı ortadayken işi antrenman maçına dönüştürmenin esprisini anlayamadım.

Eksik ve geride olan bir takımın en azından tempo yükselterek, sonuç üretmeye çalışması gerekirken Başkent ekibinin sadece savunmada kayıp umudunu rakibin hatalarına bağlaması futbolun üretkenliği adına eksik bir düşünceydi. İşte bu düşünce Trabzonspor"un adeta ekmeğine yağ sürdü..

Halil"in attığı golle zaten biten maçta Olcan"ın frikiği antibiyotik gibi geldi. Sonuçtan öte atılan gollerden sonra futbolcuların birlikte sevinmesi ve sevincin derece göstergesi içinde bulundukları psikolojiyi de yansıtıyordu.

Trabzonspor camiasının birliği ve dirliği adına alınan skordan çok oynanan futbolun önemi büyük oldu. Bu moralle Trabzonspor"da aranan huzur ortamı bir nebze olsun sağlandı ama unutulmaması gerekir ki; Bir çiçekle bahar geçmez!...