Çok şükür ki transfer döneminin sonuna geldik ve anlamsız kim kimi aldı rekabeti sona erdi. Niye anlamsızın cevabı ise çok basit, verdiği verimi görmeden bu kadar anlam ve mana yüklemek ne kadar doğru ki? Hele ki verilen paralara bakınca daha da kaygılandırmıyor mu sizi? Neyse ki imza günkü mutluluğu tüm futbolseverlere yetiyor.

Şampiyonluğa giden yolda arkadaşlık ve takım olmanın vurgusu hep yapılır. İsimler hep heyecanlandırsa da sezonun devamında öyle performanslar çıkar ki ortaya siler süpürür o yaldızlı isimleri. Sonra başka bir süreç başlar, o kadar para verilen, yıllık ücreti dolgun oyuncuların nasıl gönderileceği süreci. Erken hayal kurduran futbolcular bir anda takımdaki huzursuzluğun temeli olurlar ve ayrılmaları için iç-dış baskı yapılır. Böyle bir şey işte transfer. Bunların bilindiği halde aynı süreçlerin tekrarlanmasının tek nedeni vardır, ona da taraftarlık deniyor. Büyük kulüplerimiz bu sezon oyuncu transferinde büyük rekabet içine girdiler. Bakalım sezon sonu hangi taraf "İyi ki bu futbolcuyu alamadık" diyecek. Bir taraf da maalesef kaçırdığına üzülecek. Alan aldığıyla mutlu olsun zira futbolda keşkeler asla bitmez. Bizlerin belki de her sezona umutla girmesinin altında bu bilinmezlik yatar.

Şimdi bu eğlenceli transfer işleri bitti, milli ara sona erdi ve döndük lige. Artık beklentilerin tartılma vakti geldi. Ne yermek için ne de övmek için aceleci olmamak lazım. He bir de takımın emektar futbolcularına iş her zaman düşer, yeninin heyecanına kapılık onlardan da ümidi kesmeyin.