Ölünün arkasından yazılmaz ama DİDİ''nin yazılır, diye başlıyorum. Fenerbahçe''nin teknik direktörlüğünü yapan yabancılar arasında bence en renklisi Didi olmuştur. Dünyanın en iyi futbolcularından ve de en iyi çalıştırıcılarındandı Didi. Her Fenerbahçe yazarının ünlü hoca ile anıları vardır da benimkisi biraz "Dillere destan" olmuştu. Adına nostalji diyelim ve anlatayım.

Fenerbahçe altın yıllarından birisini yaşarken zamanın star futbolcuları Osman (Bay gol), Levent, Muharrem Didi tarafından bir anda kadro dışı bırakıldı. Ve Didi''den mesaj... "Bu futbolcular için kimse bana gelmesin, Brezilya''ya biletim var hemen çeker giderim." Kimler girdi araya. Adam nuh diyor Peygamber demiyor. Tercüman Gazetesi''ndeyiz. Müdürümüz Necmi Tanyolaç. O zamanki Fenerbahçe başkanı ise Emin Cankurtaran. Necmi Tanyolaç''a "Abi Emin beyden izin al Didi ile yabancı gazeteci olarak roportaj yapmak istediğimi söyle. Beraberimde Lefter''i götüreceğim" dedim. Ve bizim randevu talebimiz kabul gördü. Ancak koca Lefter''i ikna etmem lazımdı. Büyükada''dan gelecekti. Onu''da kabul ettirdim ve Suadiye''deki evine birlikte gittik. Didi-Lefter buluşması harikaydı. Ben ise lisan bilmenin avantajını kullanarak konulara girdik. Önce eskiler, unutulmayan anılar. Ve lâfı dönüp dolaştırıp Osman-Muharrem-Levent meselesine getirdim. Lefter''in bir sözü ortalığı yatıştırdı. Büyük usta Didi''ye şöyle dedi. "Sen Didi isen ben de Lefter''im. Beni kıracaksan hemen kalkıp gidiyorum. Bu çocukları af edeceksin, o kadar." Bu, sanki bir ultimatondu. Didi, ezildi, bozuldu, ne cevap vereceğini şaşırdı ve... Senin için af ediyorum Lefter, dedi. Öylesine heyecanlandım ki, Lefter''le Türkçe konuşmaya başladım. Didi neye uğradığını şaşırmış vaziyette bana döndü ve "Sen Türk gazetecisin, bana basın kartını ver bakacağım" dedi. İtiraf ettim ve "Söz ağızdan çıkar Didi, geri dönemezsin" dedim. Evet. Görevimi yapmıştım. Gazeteye döndüğümü, resimlerin banyo oluşunu hatırlamıyordum. Manşet Bab-ı Ali''yi yerinden oynatmıştı.

Didi. Seni unutmayacağım.