Karşılaşmadan önce deselerdi ki “maçın tahmini hikayesini bir-iki cümle ile özetle”, şöyle yazardım herhalde: Hırvatistan çok iyi oynamasına rağmen yediği pis bir golle kupayı Fransa’ya bıraktı...

Gol sayısı dışında yukarıdaki tahmini cümle ile özetlenebilecek bir ilk yarı oldu. Fransa, 1 şutla iki gol buldu rakip kalede ve 45 dakika tamamlandığında maçın kaderi belli oldu adeta. 7 şut ve sayısız atak denemesinden sadece 1 gol çıkarabilen Hırvatistan ikinci devreye mağlup başladı.

Yine de hem ilk yarının gidişatı hem ikinci devrenin başı, Hırvatistan lehine görünüyordu ta ki Pogba’nın golüne kadar. Golden hemen önce Fransa teknik direktörü, sarı kartla oynayan Kante’yi kenara alıp Nzonzi’yi sahaya sürerek maçı almıştı aslında. Böylece Modric’in forvetlere bağlantısı daha zinde kuvvetlerle iyice kesilmiş ve yavaş yavaş Hırvatistan’ın gardı düşmeye başlamıştı. “4. golden sonra ise maç bitmiş oldu...” yazıyordum ki Fransa kalecisi böylesi büyük bir organizasyonun böyle heyecansız tamamlanmasına razı olmadığını gösterdi yaptığı hata ile...

Lakin bu gol sadece son bölüme heyecanlı girmemize yaradı ve 2018 FIFA Dünya Kupası’nın sahibi hem güçlü hem kısmetli olan Fransa oldu.

Fransa kısmetliydi evet ama güçlüydü de. Kabul edelim ki şampiyonaya getirmedikleriyle bile Rusya’daki takımların birçoğundan daha kıymetli bir milli takım yapabilecek malzemeye sahip bir ülkeden bahsediyoruz. Şüphesiz bu nitelikli kadronun oynaması gereken futbol bundan fazlası olmalı ama sonuçta “adamlar kazandı”. Biri Avrupa şampiyonası biri Dünya Kupası üst üste iki final oynayan takım; hem oyuncu hem teknik direktör olarak Dünya Kupası kaldıran hoca... Gönlümüz Hırvatlardan yana idi ama Fransa’yı tebrik etmek oyuna olan sevgimizin borcu kabul etmek lazım vesselam...