CHP, artık büyük bir çözülmeye doğru gidiyor. Bunu gören Kılıçdaroğlu “bizi marjinal yapmak istiyorlar” diye bağırıyor. Adeta “kendim ettim kendim buldum” şarkısını okuyor! İstanbul il başkanlığına Canan Kaftanlıoğlu’nun seçilmesi ile beraber bu çözülme kendini dışa vurdu. Kaftanlıoğlu olgusu, CHP’nin bu çözülme durumundan çıkmak için ne kadar marjinal arayışlara savrulduğunu gösteriyor.
Bu toplumda hangi sosyolojik taban “Müslüman mahallesinde domuz görmek” ister? Kim dine ve devlete küfreden birisine itibar eder? Din ü devlet geleneğini iliklerine kadar hisseden bir toplumsal bilinçte “devlet seri katildir”, “Allahınız belanızı versin” gibi söylemler hiçbir zaman karşılık bulmaz. Bırakın karşılık bulmayı, siyasal hareketleri mahkum eder. Demokrasiye darbe yapanları savunan ve buna karşı direnenleri de terörist diye konuşan bir siyasal aktörün tutunma şansı sıfırdır.
İstanbul, büyük bir metropol. Türkiye’de ve dünyada tanınan bir şehir. Siyasal hayatımızın en cazip merkezi. Türk siyasal kaderini belirleyen en önemli merkez. Burada il başkanlığına getirilen birisi siyasal aktör haline gelmiş demektir. CHP, din ve devlet ile toplumun inanç dünyasıyla bu kadar çatışan bir kişiyi bu şehirde il başkanı yapmakla derin bir şaşkınlık içinde olduğunu gösterir. Türkiye’nin en köklü partisi olan, ana muhalefeti temsil eden bir siyasal alanda böylesine illegal, din karşıtı ve darbeci yaklaşımları benimseyen bir kişinin aktör yapılması çok önemli bir farklılaşmayı anlatıyor. Bir bakıma CHP’nin bitişidir bu.
Çünkü CHP’nin bundan sonra kendi bütünselliğini sürdürmesi oldukça zor. İç tartışmalarıyla parçalanmalar yaşayacak. Muharrem İnce ve Ümit Kocasakal şimdiden genel başkan adaylıklarını ilan ettiler. Bu çıkışlar parti içinde yaşanan derin farklılaşmaların yansımasıdır. Canan Kaftancıoğlu ile CHP anti-kemalist, liberal, HDP’ye göz kırpan, devlete karşıt bir tutum sergileyen bir hizbin öne çıkışını anlatıyor. Oysa bu çıkış CHP’nin kurucu esaslarının ve sosyolojik tabanıyla ciddi anlamda çatışıyor. Mustafa Kemalin askeri değilim ya da devlet seri katildir söylemlerine karşı CHP genel tabanı ciddi anlamda tepkili davranır. CHP’nin memuriyet ve devlet zenginliğine dayanan sosyolojisi de buna hoş bakmaz. Bundan dolayı bu hoşnutsuzluk nedeniyle sol Kemalist ve Atatürkçü kesim hemen tepkilerini ortaya koymaya başladılar bile. Ümit Kocasakal’ın çıkışı bunu anlatıyor.
CHP’nin sistem değişimi karşısında bunalıma girdiğini daha önce de yazmıştık. Bu bunalım artık daha da derinleşiyor. Gidişatın farkında olan CHP siyasal elitleri, işin içinden çıkmak için umulmadık arayışlara giriyorlar. Daha önce genel başkan yardımcısı Selin Böke’nin de dile getirdiği “sokağa çıkarak siyaset” yapma arayışıdır bu. Militanlığa göz kırpan ve muhalefeti illegal söylemler ve gruplarla birleşerek üretme çabası içinde olmaktır. Canan Kaftancıoğlu’nun ortaya çıkışı bunun yansımasıdır. CHP, yeniden militan siyaset tarzıyla çeşitli marjinal grupları ve ideolojileri yanına alarak onların “sokak motivasyonundan” yararlanmak istiyor. Meydan okuyucu enerjilerini kendine transfer etmenin peşine düşüyor. HDP’ye de bunun için göz kırpıyor. 7 Haziran'da bunu denediler. Ancak başarısızlığa uğradılar. Bu defa yeniden daha geniş bir cephe ile bunu sürdürme çabası içine giriyorlar.
Türkiye 16 Nisan'da Cumhurbaşkanlığı Sistemi'ne geçmeye karar verdi. CHP, bu yeni değişimi kabullenmek istemiyor. Hala “eski sistem partisi” refleksiyle hareket ediyor. Yeni değişim karşısındaki işlevini kaybettikçe de illegal, anti demokratik ve sokak heveslerine kapılıyor. Muhalefeti Meclis'te ve demokrasi içinde değil, illegal söylem ve yapılarla yan yana yapmaya doğru kayıyor. İllegal siyasal flörte tevessül ediyor. Ancak bu tutumları ciddi iç tartışmalara, farklılaşmalara ve parçalanmalara davetiye çıkarıyor. Bakalım yeni sistem karşısında CHP kendisini yeniden üretebilecek mi, yoksa bunalımlar sonucunda parçalanarak yok mu olacak?
