Olimpiyatlarda bronz madalya kazananlar, gümüş kazananlardan daha çok seviniyormuş.

Olimpiyat Madalyalıların Akla Aykırı Tefekkür ve Hoşnutluğu başlıklı, 1995''te yapılan bir araştırmanın sonucu bu.

Niye böyle?

Gümüş madalyanın, bronzdan daha üstün olduğu aşikar değil mi?

Üçüncüler, ikincilerden neden, nasıl, niçin daha çok seviniyor?

Çünkü bronz kazanan, galibiyet kürsüsüne yaklaşamayan çok sayıda sporcuyu geride bıraktığını görürken; gümüş kazanan, altın madalyayı yalnızca bir adım farkla kaçırdığını düşünüyor.

Londra Yaz Olimpiyatları''nda 10 Ağustos Cuma günü, 1500 metreyi 4 dakika 10 saniye 43 salisede koşarak gümüş madalya kazanan Gamze Bulut, üçüncü gelen Bahreynli atlet Meryem Yusuf Cemal''den daha mı az sevindi?

Bulut; Aslı Çakır Alptekin''in yalnızca 20 salise gerisindeydi…

1500 metre koşusundaki en genç atlet olan Gamze Bulut''un durumu bana son derece etkileyici görünüyor.

Aslı Çakır Alptekin''in ülkemize altın madalyayla dönmesi elbette muazzam bir gurur ve kıvanç kaynağı.

Fakat eğer bu koşunun hikayesini anlatacak olsam, başkahramanım kesinlikle Gamze Bulut olur.

Bronz madalyalının gümüş madalyalıdan daha mesut olmasını mümkün kılan akıl dışılığın, gümüş madalyalıyı da altın madalyalıdan daha çok sevindirmesi mümkün müdür?

Tam da bu konuyla ilgili bir film var: Beççeha-yı Asuman [1997, İran].

Mecid Mecidi''nin yönettiği film bizde Cennetin Çocukları adıyla biliniyor.

Konuya dikkat: Ali, kız kardeşi Zehra''nın tamircideki ayakkabılarını alır. Eve gelirken kaybeder fakat. Babası duyarsa kızacaktır. Dolayısıyla iki kardeş, bir çift ayakkabıyı nöbetleşe giyerler. Biri okuldan koşarak gelir ki, diğerine ayakkabıları devretsin, o da okula gidebilsin… Derken, kasabada bir koşu yarışı düzenlenir. İkinciye ödül olarak bir çift spor ayakkabı verilecektir. Ali, tüm gücüyle ikincilik için hazırlanır… Ve [Duf!] koşmaya başlar.

Binlerce şampiyonluk, rekortmenlik, birincilik hikayesinin yanında Beççeha-yı Asuman elmas gibi parlar.

Gamze Bulut bu harikulade filmi seyretmiş midir? Evetse, bilsin ki kalbimiz ikincilerle. Hayırsa, lütfen izlesin.

Diyebilirsiniz ki “Aslı Çakır Alptekin''den niye bahsetmiyorsun? Hem 12 yaşına kadar spor ayakkabısı olmayan o. Anlattığın filme de uyuyor…”

Konuyu yarış, “İkisi de bizim canımız” veya ulusal coşku düzlemlerinde değil, bir insan hikayesi olarak incelemekle meşgulüm.

Tekrar ediyorum: Benim kahramanım Gamze Bulut.

Son üç saniyede şimşek gibi çakarak tüm dünyayı şoke eden, altın madalyaya ne kadar sevinilebilirse o kadar sevinmeyi hak eden Gamze Bulut.

Birinciliğin 20 salise gerisinde miydi? Hiç sorun değil. Onu ve ilham verici zaferini ömrüm boyunca unutmayacağım.