Babasının kucağında Trabzonspor maçına giden çocuklar, yıllar sonra şampiyonluk kutlamasına hazırlanıyor. Dün iftarı beklerken Trabzonsporlulara bir soru sordum. Şampiyonluk maçında tribünde kimi göstermek istersiniz dedim. Sonra sayfayı sürekli yeniledim. Çünkü her gelen cevap sonrasında derin bir iç geçirmek durumunda kaldım. “Babam” yazmıştı biri, diğeri onu ilk defa maça götüren amcasını. Birisi ‘abim’ yazmıştı. Bir başka kişi, Adana deplasmanına gitmek için plan yapan ama hayat vadesi dolan kuzenini yazmıştı. Kazım Koyuncu’yu, Özkan Sümer’i, Mehmet Dalman’ı yazmışlardı. Herkes kendileri için en özel, en acı kayıplarını yazmıştı.

Trabzonspor ve şampiyonluk büyük bir kavuşma elbet. Uzun süren bir bekleyişin son buluşu. Bu durumun büyüklüğü aslında biraz da acılarda saklı. İnsan acılarıyla yaşıyor. Kaybettiklerini hatırlayıp keşkeler çekiyor. Trabzonsporluların olduğu gibi. Bu hafta bir şampiyonluk maçı oynanacak. İstenilen sonuç alınması halinde herkes sevinecek. İlk anda zafer sevinci yaşanacak. Sonra birçok kişi duraksayıp uzaklara dalacak. O an orada olmasını istediklerini düşünecek...

TVNET’te yaptığımız 4x4Futbol programındaki kıymetli yorumcularımızdan Erdal Hoş ağabey, bir önceki şampiyonluk yarışında 'Biz şampiyonluğu mezarlıkta kutlarız' demişti. O söz beni oldukça etkiledi. Geldiğimiz noktada artık Trabzonspor şampiyon olmak üzere. Hem de bir bayram haftasında…

Bayramlar memlekete dönmektir. Kaybettiklerimizi ziyaret etmektir. Trabzonlular bu hafta memlekete dönüyor. Trabzonlular bu hafta kaybettiklerinin yanına geliyor… Trabzonsporlular bu hafta şampiyon oluyor…