Son günlerde “on numara” etrafında oluşan bir tartışma var. Futbol otoriteleri artık eskisi gibi oyunun “on numara” üzerine kurulmadığını ileri sürüyor, on numara merakından vazgeçilmesini istiyorlar.

Sebep. Sebep şu. Bu “on numaralı” futbolcular genelde koşmuyor, mücadele etmiyor, pres yapmıyor bu sebeple oyunun temposunu düşürüyorlar.

Oysa günümüz futbolunun en önemli özelliği hızlı oynanması, çok pas yapılması ve pas yüzdesinin fevkalade yüksek olmasıdır. Takımlar kurulurken hemen bütün mevkiler için tempoya uyum sağlayacak elemanlar aranıyor.

İlk bakışta doğru gibi gözüken bu görüş biraz incelenirse çok kaba bir gerçeğe dayandığı anlaşılır. O da koşmak, mücadele etmek ve pas yapmak diye sıralanabilir. Oysa futbol basit bir oyun olmasına rağmen son hesaplaşmada “kişisel beceriler”e dayanır.

Şimdi düşünün son çeyrek yüzyılın en büyük on numarası kim?

Maradona.

Bu futbolcunun sahada dolaşması yeter be. Ama kaç tane Maradona var dünyada. Bir tane. Yine de buradan yola çıkarak on numara üzerine söylenenleri irdeleyebiliriz.

Bir örnek üzerinden yürüyelim derseniz Fenerbahçe''li Alex''i seçelim derim.

Alex''in aleyhinde olanlar onun koşmadığını, pres yapmadığını, yeterince mücadele etmediğini; dolayısıyla günümüz futbolunun çok gerisinde kaldığını söylüyorlar. Alex''in Fener''de kalmasının takımın aleyhine olacağını ileri sürenler var.

Ben şöyle bakıyorum: Bu takım Alex dışında koşuyor, mücadele ediyor, bütün hatları ile pres yapıyor, oyunu iki yönlü oynayabiliyor da; bir tek Alex mi âhengi bozuyor.

Yok böyle bir şey. Hatta tam tersi.

Yani şu: Neyse ki Alex var. Yahu adam bu hali ile gol kralı oldu, Fener''e gelen en iyi yabancı seçildi. Nerde bu takımın golcüleri, Nerde Kezman, nerde Guiza? Alex sadece Semih''le anlaşabildiğini söylüyor. Ama işte bu performansı ile Avrupa''da yer bulamamış. Doğrudur. Hagi''yi de göndermişlerdi. İşi bitti diye. Ama Hagi Galatasaray''da bir “on numara”nın nelere kadir olduğunu defalarca gösterdi, unutulmazlar arasına katıldı. Alex formda olduğunda iki pas verir, bir firikik atar, olmazsa kendisi çıkıp goller atarak maçın kaderini tayin eder. Bunu defalarca yaptı. Türkiye''de oynanan futbolun kalitesi, temposu ne zaman ki bir Liverpool seviyesine çıkar, eh o zaman Alex''e yer yok diyebiliriz.

Bu durumda yapılacak şey takımın tamamını düzeltmek, ona tempo kazandırmak, orta sahasını güçlendirmek, pas yüzdesini yükseltmektir. Böyle bir Fenerbahçe''de Alex takıma köstek değil destek olur. O da arkadaşlarına ayak uydurur. Futbol seyircisinin hafızasında nice on numaralar var. Ve bize futbolu sevdiren onlar. Makina misali oynayanlar değil.